بسیاری افراد «کمبود اراده» را به عنوان یکی از موانع اصلی عدم پیشرفت و حرکت به سوی تغییر عنوان می‌کنند. خیلی اوقات کاری را شروع می‌کنیم اما در ادامه با کمبود اراده برای تکمیل آن مواجه می‌شویم. آیا اراده یک منبع محدود است یا نامحدود؟ یکی از مشهورترین تعاریف «اراده» به این شرح است: توانایی مقاومت در برابر وسوسه‌های کوتاه مدت با هدف رسیدن به اهداف بلند مدت. گاهی اوقات اراده ما قوی‌ است و گاهی اوقات انگار ضعیف می‌شود. حتما این جمله مشهور را شنیده‌اید که می‌گوید «اراده مانند عضله‌ است، با استفاده بیش از حد خسته می‌شود و با تمرین قوی‌تر.» اجازه دهید یک تحقیق جالب را برایتان تعریف کنم: در سال ۱۹۹۸ محققان دو گروه را وارد یک اتاق کردند که عطر شیرینی تازه پخته شده تمام فضا را پُر کرده بود. روی میز هم یک بشقاب شیرینی و یک بشقاب تربچه قرار داشت! به گروه اول گفته شد از شیرینی‌ها بخورند اما گروه دوم باید فقط تربچه می‌خوردند. سپس به دو گروه گفتند در یک آزمون ۳۰ دقیقه‌ای برای حل نوعی پازل هندسی دشوار شرکت کنند. افراد گروهی که تربچه خورده بودند، به طور متوسط بعد از حدود ۸ دقیقه دست از تلاش برای حل پازل برمی‌داشتند و تسلیم می‌شدند. در حالی که این میانگین برای گروه شیرینی خور‌ها حدود ۱۹ دقیقه بود. نتیجه‌گیری این بود: افرادی که بخشی از ظرفیت اراده‌شان را صرف مقاومت در برابر خوردن شیرینی کرده‌بودند، در آزمون با کمبود اراده مواجه شدند و تلاش کمتری کردند.بعد از این تحقیق هم بررسی‌های زیاد دیگری نتایج مشابهی را نشان داده است. جالب است بدانید چیزهای زیادی می‌توانند باعث تخلیه اراده ما شوند. مثلا هنگامی که خودمان را مجبور می‌کنیم در برخورد با یک همکار بی‌نزاکت همچنان محترمانه برخورد کنیم و یا به شخصی که از آن خوشمان نمی‌آید لبخند می‌زنیم. در واقع بسیاری از رویدادهای‌ اجتماعی (به ویژه برای افراد درون‌گرا) باعث تخلیه بخشی از ظرفیت اراده ما می‌شوند. یک علت دیگر هم کمبود سوخت است, مغز ما در عین قدرت بالا، مصرف سوخت بسیار زیادی هم دارد و می‌توانید آن را با اتوموبیل‌های هامر بزرگ مقایسه کنید! با این تفاوت که مغز ما به جای بنزین از قند کلوگز به عنوان سوخت استفاده می‌کند. بررسی‌های متعدد دیگری هم نشان داده کاهش قند خون باعث کاهش قدرت اراده می‌شود. البته لطفا با خواندن این جمله نتیجه‌ نگیریم که باید شیرینی و شکلات کنار دست‌مان بگذاریم و قند‌مان را بالا نگه داریم. در این مورد در آینده به طور مفصل صحبت خواهیم کرد که راهکار درستش چیست. اما تمام صحبت‌هایی که تا اینجا گفتیم یک روی سکه است. طی سال‌های گذشته نتایج جالب دیگری هم به‌دست آمده: اینکه باور‌ها و اعتقادات ما تاثیر عمیقی روی اراده ما دارند. برای مثال یک تحقیق نشان داد افرادی که معتقدند اراده یک منبع محدود است در مقایسه با افرادی که معتقدند اراده انسان نامحدود است در انجام چالش‌ها زودتر کنار می‌کشند. مثال دیگر نقش تعریف «هویت» است. افرادی که گیاه‌خواری را شروع می‌کنند برای خودشان هویت گیاه‌خواری را تعریف می‌کنند و معمولا تا زمانی که خودشان را گیاه‌خوار می‌دانند، واقعا گوشت مصرف نمی‌کنند. این را مقایسه کنید با افرادی که در حال ترک سیگار هستند و گاهی اوقات ممکن است در فرایند ترک، باز هم سیگار بکشند. اگر این دو موضوع را کنار هم بگذاریم نمی‌توانیم یک جمع‌بندی شفاف برسیم و به خاطر اختلاف نظر‌ها هنوز به تحقیقات بیشتری نیاز است. هرچند می‌توانیم این را بگوییم که اراده ما در شرایط گوناگون کم و زیاد می‌شود، اما باورها و تصورات ما هم تاثیر عمیقی روی ظرفیت آن می‌گذارند. اینجا در مورد «ظرفیت» اراده صحبت کردیم. اما مطالب زیادی در مورد اراده و راهکارهای افزایش آن وجود دارد که در آینده به تدریج سراغشان می‌رویم.   علی‌اصغر هنرمند  

قبلا در این مورد صحبت کردیم که «چرا از انجام کارها طفره می‌رویم و آنها را به تاخیر می‌اندازیم؟» اکنون می‌خواهیم با مهم‌ترین راهکارهای «مقابله» با به‌تاخیر‌انداختن کارها آشنا شویم. ممکن است با بسیاری از این راهکارها از قبل آشنا باشید. اما خوب است بدانید مرور این موارد هم باعث افزایش تاثیرگذاری و اجرایشان خواهد شد.   ۱- خودتان را ببخشید!وقتی کاری را به‌موقع انجام نمی‌دهیم، دچار عذاب وجدان شده و اغلب خودمان را سرزنش می‌کنیم. اما تحقیقات نشان داده اگر نسبت به خودمان مهربانی نشان دهیم، تاثیرش برای کاهش به‌تاخیر انداختن کارهای بعدی بیشتر است! برای مثال در یک تحقیق، دانشجویانی که در امتحان میان‌ترم به خاطر عدم مطالعه کافی نمره خوبی نگرفته‌ بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. گروهی که با خود مهربان‌تر بودند و خودشان را بخشیدند، در امتحان بعدی در مقایسه با افرادی که خودشان را سرزنش می‌کردند، زمان بیشتری برای مطالعه و آماده شدن برای آزمون بعدی صرف کردند. ۲- به خودتان جایزه بدهیدبرای خودتان بر سر تمام کردن یک کار دشوار را در زمان تعیین شده جایزه تعیین کنید. این جایزه می‌توان بسته به سلیقه شما و میزان دشواری کار متفاوت باشد. از یک فنجان قهوه گرفته تا خرید یک هدیه برای خودتان یا انجام بازی یا سرگرمی مورد علاقه.   ۳- از یک «سیستم» برای مدیریت کارها استفاده کنیدثبت و نوشتن کارها یک گام مهم برای پیشگیری از به‌تاخیر انداختن آنها به‌شمار می‌آید. اما حتما می‌دانید که این قدم به هیچ عنوان کافی نیست و اگر می‌خواهید یک پیشرفت واقعی داشته باشید لازم است مدیریت کارها و امورتان را بر اساس یک سیستم نظام‌مند انجام دهید و برای یادگیری‌اش وقت بگذارید. تکنیک‌های متنوعی برای مدیریت امور وجود دارد که یکی از مشهور‌ترین آنها «جی‌تی‌دی» است. یک خلاصه از این تکنیک را در این آدرس قرار داده‌ام که می‌توانید آن را مطالعه کنید:http://gtd.ir ۴- از تقویم‌های الکترونیکی استفاده کنیدتقویم‌های الکترونیکی یکی از مهم‌ترین ابزارهای مدیریت کارها و زمان به‌شمار می‌آیند. شما علاوه بر ثبت جلسات، کلاس‌ها و… می‌توانید با کمک آنها برنامه‌ریزی روزانه انجام بدهید و کارهای خودتان را هم در آن ثبت‌کنید. اگر به استفاده از تقویم‌ عادت کنید، تاثیر فوق‌العاده‌اش را خیلی زود مشاهده خواهید کرد. اگر تجربه استفاده از تقویم‌های الکترونیکی را ندارید، یک دوره آموزشی کوتاه برای آشنایی با مبانی استفاده از گوگل کلندر در بزرگراه تهیه شده که در دسترس علاقمندان قرار دارد.   ۵- قورباغه را قورت بدهیداحتمالا این کتاب کوتاه و جذاب را قبلا خوانده‌اید. ایده اصلی‌اش این است که سخت‌ترین کار را در ابتدای روز که هنوز بیشترین میزان تمرکز و انرژی را داریم انجام دهیم. خوب است هر روز یک بازه زمانی یک الی سه ساعته را برای کار روی اولویت‌های دشوار اما مهم اختصاص دهیم. پر‌انرژی‌ترین ساعات خودتان را پیدا کنید و آن را در تقویم به این موضوع اختصاص دهید. افراد با هم متفاوت هستند. برخی اشخاص در ابتدای روز بیشترین میزان انرژی و تمرکز را دارند در حالی که برخی دیگر در ساعات عصر و شب بهتر کار می‌کنند. ۶- از دست نوتیفیکیشن‌ها و ابزارهای برهم‌زننده تمرکز خلاص شویدنیاز به تکرار این موضوع نیست و همه به خوبی می‌دانیم نوتیفیکیشن‌ها، شبکه‌های اجتماعی و بسیاری از اپلیکیشن‌ها قاتل تمرکز به حساب می‌آیند. به راحتی می‌توانید نوتیفیکیشن‌های غیرضروری را غیرفعال کنید و ضمنا در نسخه‌های اخیر اندروید و آی‌او‌اس این امکان ایجاد شده که بتوانید یک وضعیت فوکوس (تمرکز) تعریف کنید و با فعال کردن آن، جلوی نوتیفیکیشن‌ها و تماس‌های غیرضروری در آن بازه زمانی گرفته می‌شود. پیشنهاد می‌کنم حتما آن را امتحان کنید.   ۷- کارها را به اجزای کوچک‌تر بشکنیدکارها خیلی اوقات به این خاطر گیر می‌کنند که آن را برای «وضعیت کارگر» مغز خودمان به درستی تعریف نکرده‌ایم. مغز ما دارای دو حالت مدیر و کارگر است. خیلی اوقات کارها به‌تاخیر می‌افتند فقط به این خاطر که برای کارگر درون ما « گُنگ و نامفهوم» هستند. شکستن کارها به گام‌های کوچک‌تر سبب می‌شود آنها را راحت‌تر انجام دهیم. قبلا در مورد «وضعیت مدیر و کارگر مغز» صحبت کرده‌ایم.   ۸- کمی از بالا به مسیر نگاه کنیدمشغولیت‌ها و روزمرگی سبب می‌شود کم کم از جاده اصلی مدنظرمان خارج شویم. اما خیلی اوقات متوجه این موضوع نمی‌شویم و حواسمان نیست که دیگر روی اهداف و اولویت‌های اصلی‌مان تمرکز نداریم. در تکنیک جی‌تی‌دی قسمتی به عنوان «مرور هفتگی» وجود دارد که در آن یک بار کارها و اولویت‌هایمان را در پایان هفته مرور می‌کنیم. با این کار اولویت‌های مهم زندگی، مجددا در ذهن‌مان سازماندهی پیدا می‌کنند و می‌توانیم روی کارهای مهم‌تر تمرکز کنیم. حتی اگر از این تکنیک استفاده نمی‌کنید، پیشنهاد می‌کنم در پایان هفته یک زمان کوتاه ۳۰ دقیقه‌ای یا یک ساعته به مرور زندگی و اولویت‌ها از ارتفاع بالا‌تر اختصاص دهید و تاثیر این کار را در انجام بهتر کارهای مهم در طول هفته ملاحظه کنید. این مرور هفتگی را حتما در تقویم‌تان ثبت کنید تا فراموش نشود. موفق باشید و اگر شما هم راهکارهای موثر دیگری برای جلوگیری از به‌تاخیر انداختن کارها می‌شناسید، لطفا در اینجا با دیگران به‌اشتراک بگذارید.   علی‌اصغر هنرمند  

آیا می‌دانستید میزان بهره‌وری با دمای محیط ارتباط مستقیم دارد؟ جالب است بدانید که در دمای بالای ۲۷ درجه سانتیگراد به ازای هر درجه افزایش دما، بهره‌وری تا حدود ۴ درصد کاهش پیدا می‌کند. البته این موضوع از سمت دیگر هم صادق است و سرد بودن محیط هم باعث کاهش بهره‌وری می‌شود. اما معمولا میزان شکایت از گرم‌بودن بیشتر است. چند بررسی نشان داده بهترین بازدهی افراد معمولا در دمای حدود ۲۲ درجه است. یک تحقیق دیگر هم نشان داده در دمای ۲۰ درجه، میزان غلط‌های تایپی نسبت به دمای ۲۵ درجه حدود ۴۴ درصد بیشتر است و گفته می‌شود دمای نامناسب به خاطر افزایش احتمالا اشتباهات و کاهش بهره‌وری، سبب می‌شود به ازای هر فرد در هر ساعت معادل ۲ دلار ضرر و زیان ایجاد شود. بنابراین شاید بد نباشد در محیط کار، یک دماسنج که قیمت چندانی هم ندارد نصب کنید! این روزها انواع دماسنج و رطوبت‌سنج دیجیتال به فروش می‌رسند. پیشنهاد می‌کنم مدلی تهیه کنید که دارای سنجش رطوبت هم باشد. تنظیم میزان رطوبت محیط از دو نظر مهم است: افزایش میزان رطوبت (بالای ۵۰ درصد) باعث کاهش بهره‌وری می‌شود. از طرف دیگر تنظیم نبودن میزان رطوبت محیط، باعث افزایش احتمال انتقال بیماری‌های ویروسی می‌شود. جالب است بدانید رطوبت بالای ۷۰ درصد و کمتر از ۳۰ درصد باعث افزایش احتمال زنده‌‌ماندن ویروس‌ها در محیط می‌شود و عدد بهینه برای رطوبت بین ۳۰ الی ۴۰ درصد است. البته تمایل افراد نیز با یکدیگر متفاوت است. برخی اشخاص، محیط‌های نسبتا سرد را ترجیح می‌دهند در حالی که برخی دیگر در محیط رو به گرم بهره‌وری بیشتری دارند. شما جزو کدام دسته هستید؟ علی‌اصغر هنرمند  

آیا می‌دانستید در مغز ما دو شخصیت مدیر و کارگر زندگی می‌کنند و هرکدام توانایی‌های متفاوتی دارند؟ ما در طول روز بین این دو شخصیت جابجا می‌شویم و خیلی اوقات ناهماهنگی بین این دو شخصیت سبب می‌شود کارهایمان به خوبی به سرانجام نرسند. هنگامی که در وضعیت مدیر هستیم به کارها فکر می‌کنیم، برنامه ریزی می‌کنیم، دستور می‌دهیم و نقشه می‌کشیم. فهرست کارهای ما زمانی نوشته می‌شود که در این وضعیت ذهنی هستیم. اما هنگامی که در وضعیت کارگر قرار داریم، مشغول انجام کارها هستیم و مواردی که در فهرست‌مان نوشته‌ایم را انجام می‌دهیم. بنابراین «شخصیت کارگر» بخش عملیاتی و اجرایی ما است. همه ما نوشتن کارهایمان را بلدیم و می‌دانیم ثبت آنها سبب می‌شود در مقابل چشم‌مان باشند و بهتر انجام‌شان دهیم. اما چرا گاهی اوقات با وجود یادداشت کردن برخی کارها، به انجام‌شان تمایلی نداریم؟ دلایل مختلفی باعث بروز این مشکل می‌شود. یکی از مهم‌ترین آنها «مبهم بودن و عدم تعریف دقیق کار» توسط شخصیت مدیرمان است. زمانی که در وضعیت کارگر هستیم، علاقه‌ای به برنامه‌ریزی نداریم و مغز ما در مقابل تفکر مقاومت می‌کند. به همین خاطر اگر کاری را به خوبی برای این بخش ذهن‌مان تعریف و مشخص نکرده باشیم، از انجامش طفره می‌رویم. بنابراین مهم است به خاطر داشته باشیم هنگامی که در وضعیت مدیر هستیم، کارها را برای بخش اجرایی درون‌مان به صورت شفاف و کامل تعریف کنیم تا در زمان اجرا با علاقه و با کمترین مقاومت انجامش دهیم. خیلی اوقات لازم است کار را به گام‌های کوچک‌تر عملیاتی تقسیم‌بندی کنیم تا درک و اجرای آن برای بخش اجرایی مغزمان راحت‌تر باشد و اجرای همین نکته کوچک باعث رفع بسیاری از مقاومت‌های ناخودآگاه در انجام امور می‌شود.   علی اصغر هنرمند

«کار امروز را به فردا میفکن» این ضرب المثل را همه شنیده‌ایم. اما چرا در عمل خیلی اوقات به آن عمل نمی‌کنیم و انجام کارهای مهم را به‌تاخیر می‌اندازیم؟   «به‌تاخیرانداختن» کارها با «تنبلی‌کردن» متفاوت است در به‌تاخیرانداختن ما در عمل «کار» می‌کنیم، اما نکته اینجاست که کارهای مهم اولویت‌دار که باید انجام بشود را انجام نمی‌دهیم و به جایش سراغ انجام امور دیگر می‌رویم که برایمان راحت‌تر است. اما در «تنبلی‌کردن» به طور کلی حال و حوصله انجام هیچ نوع کاری را نداریم. می‌توان گفت به‌تاخیرانداختن، از تنبلی‌کردن بدتر است! چون در به‌تاخیر انداختن، احساس کاذب کار کردن داریم. اما در عمل چون کارهای مهمی که انجامشان برایمان دشوار هستند را انجام نمی‌دهیم، معمولا با عواقب بسیار بدی مواجه می‌شویم… از کجا تشخیص بدهیم که در حال به‌تاخیرانداختن هستیم؟ به چند علامت مهم دقت کنید: - روزمان را با کارهای اولویت پایین و آسان پُر می‌کنیم.- حتی از فکر کردن به کارهای اولویت‌دار طفره می‌رویم.- برخی موارد لیست کارها، مدت‌ طولانی است که تیک نخورده‌اند و همانجا جاخوش ‌کرده‌اند.- پیام‌ها یا ایمیل‌هایمان را می‌خوانیم، اما در مورد کاری که باید برایشان انجام بشود تصمیم‌گیری نمی‌کنیم.- یک کار اولویت‌دار را شروع می‌کنیم، اما خیلی سریع سراغ یک کار کم‌اهمیت اما ساده‌تر می‌رویم.- به جای انجام کارهایی که از قبل در لیست‌مان وجود دارند، روزمان را صرف انجام کارهایی می‌کنیم که دیگران از ما خواسته‌اند.- برای انجام کارهای اولویت‌دار منتظر انرژی کافی یا حس‌وحال مناسب هستیم!   چرا کارها را به‌تاخیر می‌اندازیم؟ اگر به این تشخیص رسیدید که در حال به‌تاخیرانداختن کارها هستید، لازم است علت آن را پیدا کنید. برخی از مهم‌ترین آنها به این شرح است: - انجام برخی‌ کارها خسته‌کننده و تکراری است. - بی‌نظمی و عدم‌سازماندهی مناسب امور باعث می‌شود بسیاری از کارهای مهم فراموش شده و به موقع انجام نشوند. - گاهی اوقات به خاطر ترس از شکست در یک کار، در ناخودآگاه از انجام‌دادن آن هراس داریم و دائما آن را به‌تاخیر می‌اندازیم. - گاهی اوقات هم اوضاع برعکس است و به خاطر نتیجه حاصل از موفقیت، سراغ انجام کار نمی‌رویم. چرا که تمام کردن آن کار، به معنی محول شدن کارهای جدید به ما است. - اگر جزو افراد کمال‌گرا هم باشید معمولا با مشکل به‌تاخیر انداختن مواجه هستید. مثلا با خودمان فکر می‌کنیم هنوز مهارت و تجربه کافی برای انجامش نداریم. در نتیجه به جای انجام اصل کار، سراغ مطالعه و دوره‌های آموزشی می‌رویم. - گاهی اوقات هم ضعف در تصمیم‌گیری باعث تاخیر می‌شود. خیلی اوقات برای انتخاب گام عملیاتی بعدی برای یک کار، توانایی تصمیم‌گیری نداریم و به همین خاطر کار متوقف می‌شود و گیر می‌کند. - به‌تاخیر انداختن برای برخی افراد هم ناشی از دلایل پزشکی است. مثلا افسردگی، اضطراب، وسواس و بیش‌فعالی همگی می‌توانند باعث به‌تاخیر‌انداختن انجام کارها ‌شوند. با تشخیص و دلایل به‌تاخیرانداختن کارها آشنا شدیم. اما برای رفع بسیاری از آنها راهکارهای بسیار موثری وجود دارد که در مطلبی دیگر به آنها می‌پردازیم.   علی‌اصغر هنرمند   در همین رابطه بخوانید: هشت راهکار برای مقابله با «به‌تاخیر انداختن» کارها منابع: mindtools verywellmind  

از آنجایی که به موضوع بهره‌وری و صرفه‌جویی در زمان علاقه دارم، هر ابزار و راهکاری که به این موضوع کمک کند نیز برایم جذابیت خاصی دارد و این شامل جاروبرقی‌های رباتیک هم می‌شود! اگر نظر شخصی‌ام را بخواهید، این ربات‌ها یکی از مفید‌ترین اختراعات بشر به حساب می‌آیند و در صورت استفاده در شرایط مناسب، در زمان‌ شما صرفه‌جویی قابل توجهی خواهد شد. جاروبرقی‌های رباتیک بیشتر از ۲۰ سال است که وارد بازار شده‌اند و در این مدت با طی مسیر تکاملی طولانی به جایی رسیده‌اند که اکنون استفاده از آنها در بسیاری از منازل و محیط‌های کاری امکان‌پذیر است. من سال‌های زیادی است که تجربه استفاده از چند مدل از این جارو‌ها را داشته‌ و در مورد انواع مدل‌های متفاوت نیز بررسی‌های زیادی کرده‌ام. به همین خاطر تصمیم گرفتم یک جمع‌بندی کلی در مورد تجربیات و پرسش‌های رایج در مورد این جارو‌ها را در اینجا ارایه کنم. در این مطلب به هیچ مدل یا برند خاصی اشاره نشده است و هدف این بوده که شما با مطالب کلی در مورد این ربات‌های دوست‌داشتنی آشنا شوید. آیا این جاروبرقی‌های رباتیک به خوبی جاروبرقی‌های رایج تمیز می‌کنند؟بله و تقریبا می‌توانم با جرات بگویم که بهتر از جاروبرقی‌های رایج تمیز می‌کنند. علتش این است که جاروهای رباتیک حوصله‌شان از جارو زدن سر نمی‌رود و ضمنا جایی را هم فراموش نمی‌کنند! بنابراین نتیجه کار آنها نسبت به جاروهای عادی بسیار تمیز‌تر و دقیق‌تر است. البته این توانایی تمیز کردن و دقت، به مدل انتخابی شما بستگی دارد و قاعدتا هر چه جاروی رباتیک بهتری انتخاب کنید، تمیزی بیشتری دریافت می‌کنید. اما به طور کلی نتیجه حاصل از این جاروها در مقایسه با جاروهای عادی بهتر است.   چه خانه‌ای برای جاروبرقی رباتیک مناسب است؟اگر قصد خرید یک جاروی رباتی دارید ابتدا باید خانه‌تان را از چند نظر بررسی کنید: - فاصله مبل‌ها و اثاثیه از سطح زمین: این جاروها معمولا می‌توانند زیر وسایلی بروند که حداقل ۱۰ یا ۱۲ سانتیمتر از زمین فاصله دارند و اگر این فاصله کمتر باشد نمی‌توانند زیر آن را جارو بزنند (حداقل ارتفاع مدل جارو را قبل از خرید بررسی کنید) این موضوع شامل ارتفاع نصب رادیاتور و دیگر موارد مشابه نیز می‌شود.- وجود قالی یا موکت با الیاف بلند: این جاروها برای تمیز کردن سرامیک و پارکت عالی هستند. برای تمیز کردن قالی و موکت هم خوب عمل می‌کنند اما اگر قالی‌های شما بسیار ضخیم یا دارای پرزهای بلند هستند ممکن است دچار مشکل شوند. ضمنا ممکن است ریشه‌های کنار قالی در برس جارو گیر کنند که البته این موضوع با کوتاه کردن ریشه‌ها قابل حل است.- امکان جابجایی به بخش‌های مختلف خانه: این جاروها بسته به مدل‌شان می‌توانند از یک اختلاف ارتفاع کوتاه مثلا یک الی سه سانتی‌متر بالا بروند اما اگر مثلا در خانه شما چارچوب درها در بخش پایین هم ادامه دارند نمی‌توانند از آنها عبور کنند. البته این مانع بزرگی نیست و کافی است جارو را داخل اتاق بگذارید و دکمه شروع را بزنید. آیا باید نقشه خانه را به جارو بدهیم؟خیر. نیاز نیست طراحی یا نقشه خانه را برای جارو رسم کنید. جاروهای رباتیک خودشان هنگام جارو زدن نقشه خانه را کشف و ترسیم می‌کنند. برخی از مدل‌های پیشرفته‌تر حتی قادر به تشخیص فضاهای مختلف (تفکیک هال از اتاق‌ها و…) هستند. اما به طور کلی نیاز نیست شما کاری در این مورد انجام بدهید و پس از نخستین جارو، در اپلیکیشن می‌توانید نقشه و گزارش حرکت جارو را با جزئیات مشاهده کنید.   استفاده از اپلیکیشن و کاربردهای آنهمه این جاروها دارای یک اپلیکیشن اختصاصی هستند که روی سیستم عامل اندروید یا آی‌اواس نصب می‌شود. کلیه تنظیمات و گزارش‌های جارو از طریق این اپلیکیشن قابل دسترسی است. از گزارش‌های جالب می‌توان به مجموع ساعات عملکرد و جمع متراژ تمیز شده اشاره کرد. ضمنا می‌توانید از راه دور و خارج از خانه جارو را روشن کنید و به صورت همزمان حرکتش را داخل اپلیکیشن مشاهده کنید. علاوه بر این می‌توانید برای جارو برنامه زمان‌بندی تعیین کنید تا خودش در روزها و ساعات مشخص، روشن شود.   جارو را در کجای خانه قرار می‌دهیم؟ باید یک ایستگاه توقف و شارژ برای جاروی رباتی در نظربگیرید. این باید جایی باشد که به پریز برق نزدیک باشد و معمولا شرکت‌های سازنده توصیه می‌کنند اطراف جارو تا حدود ۱ متر خالی باشد (با این هدف که در شروع کار رادارهای آن امکان بررسی بهتری داشته باشند) اما تجربه شخصی نشان داده که این خالی بودن فضا آنقدرها هم مهم نیست. اما اگر متوجه شدید جارو در برگشت به ایستگاه توقف دچار مشکل می‌شود و گاهی اوقات آن را پیدا نمی‌کند، بهتر است جای آن را عوض کنید.   مخزن جارو چگونه تخلیه می‌شود؟ این جارو‌ها یک مخزن کوچک برای گرد و غبار دارند که می‌توانید آن را خارج کرده و گرد و غبار را داخل سطل زباله تخیله کنید. محفظه گرد و غبار دارای یک در است که به راحتی باز می‌شود. معمولا خود جارو پرشدن محفظه را به شما اطلاع می‌دهد و نیاز نیست بعد از هربار جاروزدن آن را تخلیه کنید. ضمنا برخی مدل‌های پیشرفته‌تر، در ایستگاه توقف یک محفظه‌بزرگ‌تر دارند که گردوخاک را به آن منتقل می‌کنند. در این صورت نیاز به تخلیه خیلی کمتر می‌شود و مثلا هر ماه یک بار باید محفظه موجود در ایستگاه شارژ را تخلیه کنید. آیا ممکن است جارو هنگام کار، جایی گیر کند؟بله و این مشکل شایعی است. گاهی اوقات جارو هنگام کار مثلا زیر یک مبل (به خاطر ارتفاع کوتاه آن) یا مثلا در ریشه‌های کنار قالی گیر می‌کند. گاهی اوقات هم ممکن است وسیله‌ای که روی زمین افتاده (مثل سیم شارژر موبایل یا اسباب بازی کودک) داخل آن گیر کند. بعضی اوقات هم اختلاف ارتقاع‌های کوتاه موجود در خانه (که توسط سنسور تشخیص پله قابل ردیابی نیستند) باعث گیر افتادن جارو می‌شوند. این جاروها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که در صورت گیر کردن کارخودشان را متوقف می‌کنند و به شما اطلاع می‌دهند. آنها معمولا یک اسپیکر کوچک دارند که از طریق آن (به زبان انگلیسی) پیام می‌دهند و با اپلیکیشن‌ هم به شما نوتیفیکیشن ارسال می‌شود. نکته اینجاست که این گیر کردن‌ها در اوایل استفاده بیشتر رخ می‌دهند، اما بعد از چند بار استفاده دست‌تان می‌آید که محل‌های شایع گیر کردنشان کجاست و معمولا با کمی تغییر در چیدمان وسایل اصلاح می‌شود.   رابطه حیوانات خانگی با این جارو‌ها چطور است؟معمولا حیوانات خانگی با این جاروها مشکلی ندارند و پس از مدتی به وجود‌شان عادت می‌کنند و حتی با آنها بازی می‌کنند. البته حیوانات خانگی هر کدام شخصیت خاص خودشان را دارند! اما تجربه‌های شخصی و نظرات کاربران نشان داده که در اکثر موارد مشکلی وجود ندارد. ضمن اینکه این جاروها در جمع کردن‌ مو‌های حیوانات خانگی بسیار خوب عمل می‌کنند. اگر سگ یا گربه‌ از نژادی دارید که ریزش موی زیادی دارند، شاید خرید این جاروها کمک بزرگی باشد. ضمنا برخی مدل‌ها نیز در جمع‌کردن موی حیوانات خانگی بهتر از بقیه عمل می‌کنند که با کمی جستجو می‌توانید آنها را پیدا کنید.   آیا جاروهای رباتیک از پله بالا می‌روند یا سقوط می‌کنند؟تقریبا تمام مدل‌های فعلی این جاروها در حال حاضر توانایی بالا رفتن از پله را ندارند، احتمالا در آینده این مشکل حل می‌شود اما اگر در منزل شما پله وجود دارد باید جارو را به صورت دسته به طبقات دیگر منتقل کنید. نگران سقوط جارو از پله نباشید چون تقریبا همه مدل‌ها دارای سنسورهایی هستند که وجود خطر سقوط را شناسایی می‌کنند و از پله پایین نمی‌افتد. البته طی سال‌ها تجربه، یک بار جاروی ما از پله اول سقوط کرد (احتمالا سنسورش به خاطر تمیز نشدن طولانی مدت گرد و غبار گرفته بود) اما خوشبختانه آسیبی ندید! سنسورهای این جاروها باید هر چند وقت یک بار گردگیری شوند. معمولا خود اپلیکیشن آنها این موضوع را به شما یادآوری می‌کند. آیا جاروهای رباتیک می‌توانند یک اتاق مجزا را جارو بزنند؟بله. این کار معمولا با دو روش امکان پذیر است: جارو را داخل اتاق مدنظر قرار بدهید، دکمه‌ شروع را بزنید و در را ببندید تا به همان فضا محدود بشود. یا اگر جزو مدل‌هایی باشد که قابلیت تعریف فضاهای مجزا را داشته باشد، می‌توانید از طریق اپلیکیشن اتاق را مشخص کنید و فرمان شروع را بدهید و جارو خودش به آن اتاق میرود و فقط همان فضا را تمیز می‌کند. اما تجربه چندین سال کار کردن با انواع این جارو‌ها به من نشان داده همان راه اول ساده تر است! اینکه در اپلیکیشن بخواهیم اتاق را مشخص کنیم معمولا چند دقیقه زمان می‌برد و همان گذاشتن جارو در اتاق و بستن در کار را به خوبی انجام می‌دهد!   آیا جاروهای رباتیک می‌توانند یک نقطه خاص از یک فضای خانه را جارو بزنند؟تصور کنید یک نقطه خاص از هال (مثلا اطراف میز غذاخوری) کثیف شده است و می‌خواهید فقط همان ناحیه را جارو بزنید. در این صورت از طریق اپلیکیشن می‌توانید آن منطقه را برای جارو مشخص کنید و دستور تمیز کردن آن را بدهید. البته این موضوع هم در عمل کمی وقت می‌گیرد (فرایند باز کردن اپلیکیشن و مشخص کردن منقطه روی نقشه) بنابراین من شخصا کمتر از این امکان استفاده می‌کنم و معمولا راحت‌تر است که دکمه جارو را بزنیم تا کل هال را جارو بزند! در برخی مدل‌ها هم می‌توان یک سری نوار مغناطیسی تهیه کرد (که اسمشان را دیوار مجازی گذاشته‌اند) و جارو آنها را تشخیص می‌دهد و از آن نوار مغناطیسی عبور نمی‌کند. اما اینها هم کاربرد محدودی دارند و معمولا طول شان هم یک الی سه متر است. اینها هنگامی مفید هستند که می‌خواهید جارو به هیچ عنوان به یک منطقه خاص وارد نشود. برخی مدل‌ها هم دارای یک قطعه مجزا هستند که با تاباندن نور لیزر این دیوار مجازی را ایجاد می‌کنند (تصویر بالا).   آیا قدرت جارو قابل تنظیم است؟بله. این کار معمولا از طریق اپلیکیشن قابل اجرا است و معمولا حالت‌هایی مانند توربو، استاندارد، کم صدا قابل انتخاب است که قدرت مکش جارو متناسب با آن تغییر می‌کند. البته به این نکته توجه کنید که قدرت بیشتر به معنی مصرف باتری بیشتر و صدای بلندتر است. در مورد جاروهایی که قابلیت تی زدن دارند نیز در برخی مدل‌ها امکان تنظیم میزان رطوبت تی وجود دارد. آیا شارژ جارو برای تمیز کردن خانه من کافی است؟اکثر این جاروها می‌توانند با یک بار شارژ، فضایی بین ۱۰۰ تا ۲۰۰ متر مربع را جارو بزنند. اما اصلا نباید نگران شارژ باشید چرا که محل پارک این جاروها خودش ایستگاه شارژ است و در صورتی که وسط کار با کمبود شارژ مواجه بشوند، خودشان به ایستگاه شارژ برگشته و پس از شارژ، کار را از همان مکان قبلی ادامه می‌دهند و جایی فراموش نمی‌شود. ضمنا به این نکته توجه کنید که متراژ «قابل جارو!» از زیربنای خانه شما کمتر است. مثلا اگر خانه شما ‍۱۰۰ مترمربع است، فضای قابل جارو احتمالا بین ۶۰ الی ۸۰ متر است چرا که فضاهایی که جارو به آنها نمی‌رود (مثل زیر کابینت‌ها، تخت‌خواب و سرویس‌های بهداشتی) از این متراژ کم می‌شود. آیا امکان تی کشیدن توسط جارو رباتیک وجود دارد؟در ابتدای اختراع جاروهای رباتیک، امکان تی‌کشیدن توسط آنها وجود نداشت اما خوشبختانه اکنون مدل‌های متنوعی با این قابلیت وجود دارد. تی این جاروها در واقع یک پارچه نیم دایره شکل است که به زیر جارو می‌چسبد و یک محفظه آب نیز وجود دارد که رطوبت آن را تامین می‌کند. فرایند تی کشیدن در این ربات‌ها معمولا با جارو زدن همزمان است. به این معنی که اگر تی را به جارو متصل کنید، هنگام کار از بخش جلو با ایجاد مکش و برس چرخنده فرایند جارو و جمع‌آوری گرد و غبار را انجام می‌دهد و از بخش عقب با پارچه و آب تی می‌کشد. من خودم در ابتدا نسبت به کیفیت تی کشیدن این جاروها اطمینان نداشتم، اما با خرید یکی از آنها می‌توانم بگویم که واقعا از نتیجه کارش راضی هستم. برخی از مدل‌ها می‌توانند قالی را تشخیص بدهند و هنگام رفتن روی قالی تی‌کشیدن را انجام نمی‌دهند. اما در برخی دیگر باید روی اپلیکیشن، محل قالی را مشخص کنید تا روی آن تی نکشد.   آیا اتصال به اینترنت برای جاروبرقی رباتی ضروری است؟بله اما نه همیشه. برای راه‌اندازی اولیه، حتما نیاز است که جارو به یک شبکه وای-فای متصل شود. اما بعد از راه‌اندازی ابتدایی، اکثر مدل‌ها برای کار کردن به اینترنت نیاز ندارند و نبود آن باعث عدم عملکردشان نمی‌شود. از طرف دیگر اگر بخواهید جارو را از طریق اپلیکیشن کنترل کنید، این کار فقط از طریق اینترنت امکان‌پذیر است. ضمنا فریمور (سیستم عامل کوچکی که روی جارو نصب شده) آنها نیز هر از گاهی از طریق اینترنت آپدیت می‌شوند. گاهی اوقات با نصب فریمور جدید، الگوریتم‌های جارو زدن بهبود پیدا می‌کنند و ربات در عمل باهوش‌تر می‌شود! به طور خلاصه دسترسی به اینترنت برای این جاروها ضروری است اما دائما و در تمام مواقع به اینترنت نیاز ندارند. آیا جاروهای رباتیک دوربین دارند؟ اکثر مدل‌های جاروهای رباتیک از سنسورهایی مانند LIDAR استفاده می‌کنند. این سنسور با تاباندن لیزر به هدف و تجزیه و تحلیل نور بازتاب‌شده، فاصله را اندازه می‌گیرد و از طریق آن نقشه خانه را رسم می‌کند. این سنسور دوربین نیست و قابلیت دیدن ندارد. اما برخی مدل‌ها علاوه بر این سنسور، دارای دوربین هم هستند. هدف از تعبیه دوربین روی جاروها این بوده که با کمک هوش مصنوعی بتوانند به شناسایی اجسام کمک کنند. مثلا اگر یک سیم شارژر موبایل روی زمین افتاده باشد، جارو آن را دور میزند تا داخل آن گیر نکند. اما از طرف دیگر بعضی افراد از نظر حریم خصوصی با وجود یک دوربین روی جارو راحت نیستند و در این صورت پیشنهاد می‌کنم از مدل‌های بدون دوربین استفاده کنید.   آیا این جارو برقی های رباتیک نیاز به سرویس و تعویض قطعات دارند؟برخی قطعات این جاروها باید به صورت دوره‌ای (مثلا هر شش ماه یک بار) عوض شوند. مثلا برس چرخنده زیر جارو، فیلتر مخزن زباله و یا پارچه مربوط به تی‌زدن. بنابراین هنگام خرید جارو اطمینان حاصل کنید که قطعات مصرفی آن در بازار موجود باشند و برای تهیه‌شان دچار مشکل نشوید. خود اپلیکیشن جارو معمولا زمان تعویض را به شما یادآوری می‌کند. البته این نکته را هم در نظر بگیرید که این قطعات روی کیفیت تمیزکردن جارو تاثیر می‌گذارند و عدم تعویض‌شان معمولا به خود جارو آسیبی نمی‌زند. یکی از جاروهای رباتی قدیمی ما اکنون سال‌ها است که بدون تعویض برس اصلی بدون مشکل در حال کار کردن است! آیا با خرید جاروبرقی رباتیک فقط کافی است یک دکمه بزنیم و خانه را تمیز تحویل بگیریم؟بستگی دارد! گاهی اوقات می‌توانید دکمه را بزنید و تمام. اما گاهی اوقات لازم است چند لحظه صرف بررسی محیط بکنید. آیا چیزی روی زمین نیفتاده که احتمال گیرکردنش در جارو وجود دارد؟ یا ممکن است بخواهید برخی وسایل را کمی جابجا کنید تا زیرشان تمیز بشود. مثلا صندلی‌های دور میز نهارخوری را عقب بکشید تا جارو زیر میز را به صورت کامل تمیز کند. ما یک پادری کوچک داریم که الیاف بلندی دارد و گاهی اوقات در جارو گیر می‌کند. بنابراین قبل از روشن‌کردن جارو، آن را روی مبل می‌گذاریم. بنابراین گاهی‌ اوقات قبل از روشن کردن جارو لازم است یکی دو دقیقه صرف بررسی و آماده‌سازی محیط بکنیم. اما ارزشش را دارد!   آیا استفاده از این جاروها را به همه افراد توصیه می‌کنید؟خیر! تجربه شخصی من نشان داده همه افراد از داشتن این نوع جاروها خوشحال نمی‌شوند. مثلا برخی افراد مسن با استفاده این جاروها راحت نیستند و ترجیح می‌دهند از همان جاروبرقی قدیمی خودشان استفاده کنند. یا برخی افرادی که با تکنولوژی رابطه مثبتی ندارند، هم تمایل زیادی به استفاده از آنها نشان نمی‌دهند. ضمن اینکه همانطور که کمی بالاتر گفتیم، وضعیت خانه، پوشش کف و نوع مبلمان نیز بر انتخاب این گزینه تاثیرگذار است. امیدوارم برایتان مفید واقع شده باشد. اگر آن را مفید یافتید، می‌توانید آن را با دیگران هم به‌اشتراک بگذارید. علی‌اصغر هنرمند

تا به حال به این موضوع فکر کرده‌اید که چرا بعضی افراد در زمان‌بندی‌هایشان بدقول هستند و مثلا سر جلسه، قرار، مهمانی و… همیشه با تاخیر حاضر می‌شوند؟ از طرف دیگر برخی دیگر زمان‌بندی دقیقی دارند و به اصلاح وقت‌شناس هستند؟ گاهی اوقات فکر می‌کنیم علت تاخیر «بی‌خیالی» یا «تنبلی» است، اما این زاویه نگاه درستی نیست و موضوع عمیق‌تر است. بسیاری از این افرادی انسان‌های متعهد و دقیقی هستند اما نکته اینجاست که مغز این افراد درک متفاوتی نسبت به گذشت زمان دارد. در یک تحقیق جالب در سال ۲۰۰۱ دو گروه مختلف شخصیتی A (افراد پرانرژی، جاه‌طلب، سخت‌کوش) و B (یعنی آرام، صبور، خلاق) را مورد بررسی قرار دادند و از آنها خواستند گذشت یک بازه زمانی ۱ دقیقه‌ای را بدون نگاه کردن به ساعت پیش‌بینی کنند. گروه اول به طور متوسط پس از حدود ۵۸ ثانیه رسیدن به یک دقیقه را اعلام کردند در حالی که گروه دوم پس از ۷۷ ثانیه رسیدن را یک دقیقه را اعلام می‌کردند. در واقع درون مغز ما یک نوع تایمر وجود دارد که در برخی از ما دقیق‌تر کار می‌کند و در گروه دیگر متفاوت است. یک علت دیگر هم والدین ما هستند. برخی تحقیقات نشان داده اگر والدین‌ ما در کودکی انسان‌های وقت‌شناسی نباشند، به احتمال زیاد این ویژگی در ما هم ایجاد می‌شود. البته موضوع تاخیر می‌تواند به ده‌ها علت دیگر هم ایجاد شود. اما این ویژگی باعث ایجاد سوتفاهم‌های زیادی می‌شود و اغلب افراد وقت‌شناس در برخورد با گروه دوم دچار مشکل می‌شوند. بنابراین خوب است این نکته را بدانیم که افرادی که در زمان‌بندی‌هایشان دقیق نیستند، در اکثر مواقع عمدا این کار را نمی‌کنند. شما خودتان را جزو کدام گروه می‌دانید؟ علی‌اصغر هنرمند

آیا تا به حال قانون ۱۰ هزار ساعت به گوش‌تان خورده است؟ نظریه مشهوری که می‌گوید برای رسیدن به مرحله استادی در هر کاری باید ۱۰ هزار ساعت صرف یادگیری و تمرین آن بکنیم. این به این معنی است که اگر روزانه ۵ ساعت صرف یادگیری بکنیم، به ۱۰ سال زمان نیاز داریم تا به یک متخصص واقعی تبدیل شویم. کتاب‌های مختلفی هم به بررسی و کنکاش این نظریه پرداخته‌اند. اما برخی از ما برداشت دقیقی در مورد این قانون پیدا نکرده و به همین بهانه از شروع یک یادگیری جدید واهمه پیدا می‌کنیم. با خود می‌گویم، من که نمی‌توانم این همه زمان را صرف یادگیری برنامه‌نویسی، نواختن پیانو و هر چیز جدید دیگر بکنم و در همان ابتدا پا پس می‌کشیم. با قانون ۲۰ ساعت آشنا شوید! سال ۲۰۱۳ بود که نویسنده مشهور، جاش کافمن در یک سخنرانی TED قانون ۲۰ ساعت را مشهور کرد و البته اون کتابی هم با همین عنوان دارد. او معتقد است بخش زیادی از یادگیری یک مهارت جدید در ۲۰ ساعت ابتدایی آن رخ می‌دهد و اگر روزانه یک ساعت و به مدت بیست روز روی یادگیری جدیدی وقت بگذارید، تا حد قابل قبولی در آن مهارت کسب می‌کنید. در واقع قانون ۱۰ هزار ساعت برای رسیدن به حد نهایت یادگیری در کارهای بسیار رقابتی است. اما برای تعداد زیادی از مهارت‌ها به این مقدار از صرف وقت نیاز نداریم. با خودتان برای ۲۰ ساعت یادگیری قرار بگذارید اما اوضاع بسیاری از ما از این هم خراب‌تر است!مشکل اینجاست که اغلب افراد، یادگیری مهارت جدید را در همان چند ساعت ابتدایی رها می‌کنند. مثلا می‌خواهند یک زبان برنامه‌نویسی جدید یاد بگیرند. شروع به مطالعه یک کتاب می‌کنند یا یک دوره آموزشی آنلاین را شروع می‌کنند اما بعد از کمتر از پنج ساعت آن را رها می‌کنند. یک علت مهم این رها کردن نیمه‌کاره، این است که حدی و مرزی زمانی برای یادگیری خودمان مشخص نکرده‌ایم. حس می‌کنیم تا ابدیت می‌توان روی این موضوع وقت گذاشت و هیچ وقت به انتهایش نمی‌رسیم. البته این تفکر اشتباه نیست. با سرعت سریع پیشرفت علم می‌توان تا ابد روی یک موضوع تخصصی مشغول یادگیری بود و هیچ وقت به انتهای آن نرسید. اما با کمک قانون ۲۰ ساعت می‌توان یک هدف ابتدایی و یک مرز دقیق مشخص کرد. بنابراین اگر مهارت جدیدی را شروع کردید، با خودتان قرار بگذارید حداقل ۲۰ ساعت روی آن وقت بگذارید و پیش از آن رهایش نکنید. معمولا پس از رسیدن به این مرز زمانی، به نقطه خوبی از مهارت و تخصص رسیده‌ایم که هم می‌توانیم از آن مهارت در عمل استفاده کنیم و هم انگیزه بیشتری برای پیشرفت و ادامه یادگیری خواهیم داشت.   موفق باشید :)علی‌اصغر هنرمند    

برای رسیدن به موفقیت و بهره‌وری، ضروری است که یک اراده‌ی قوی داشته باشیم. همه می‌دانیم که با داشتن یک ذهن مصمم احتمال پیشرفت خودمان را به طور قابل توجهی بیشتر می‌کنیم. اما چطور قدرت اراده خودمان را بیشتر کنیم؟ «اراده» دارای دو بُعد روانی و فیزیولوژیکی است. در این مطلب بزرگراه می‌خواهیم ببینیم چه راهکارهای فیزولوژیکی برای افزایش اراده در دسترس ما است. ۱- خواب به اندازه کافیکمبود خواب سبب می‌شود هنگام تصمیم‌گیری، توانایی کافی نداشته باشیم. تحقیقات متعدد نشان داده افرادی که روی رژیم غذایی کاهش وزن هستند، در صورت کمبود خواب با احتمال بیشتری رژیم غذایی‌شان را نادیده می‌گیرند. در واقع بخش تصمیم‌گیری مغز انسان در صورت کمبود خواب، به خوبی کار نمی‌کند و در این وضعیت توانایی مقاومت ما در مقابل وسوسه‌ها (مصرف غذا، کشیدن سیگار و…) به طور قابل توجهی کاهش پیدا می‌کند.   ۲- مدیتیشنمدیتیشن هم باعث افزایش اراده می‌شود و هم به صورت غیر مستقیم و از طریق افزایش کیفیت خواب به اراده کمک می‌کند. تحقیقات نشان داده انجام مدیتیشن (حتی کوتاه مدت) در طول روز باعث افزایش کمیت و کیفیت خواب شبانه می‌شود. ۳- ورزشاراده شبیه عضلات بدن است و با تمرین قوی‌تر می‌شود. اما ورزش چگونه روی قدرت اراده ما تاثیر می‌گذارد؟ تحقیقات زیادی روی ابعاد مختلف این موضوع انجام شده و نتایج جالبی به دست آمده است. برخی از آنها نشان داده‌اند که ورزش باعث تغییر روی توانایی تفکر و تصمیم‌گیری مغز می‌شود و قدرت آن را افزایش می‌دهد. از طرف دیگر افرادی که به صورت منظم ورزش می‌کنند، احساس اعتماد به نفس و اراده بیشتری دارند چرا که به طور منظم یک فعالیت بدنی را انجام می‌دهند. در کنار آن فعالیت بدنی با افزایش ضربان قلب باعث افزایش جریان خون مغز شده و میزان هوشیاری و دقت را بالا می‌برد. ۴- رژیم غذایی با گلایسمیک ایندکس پایینابتدا یک تعریف کوتاه از گلایسمیک ایندکس (Glycemic Index) داشته باشیم: هر غذایی که می‌خوریم باعث افزایش میزان قند موجود در جریان خون می‌شود. برخی غذاها باعث افزایش ناگهانی و بیشتر قند خون می‌شوند و در نتیجه دارای گلایسمیک ایندکس «بالاتری» هستند. غذاهایی مانند شیرینی‌ها و مواد قندی و همینطور کربوهیدرات‌ها مانند برنج و سیب‌زمینی جزو این گروه به حساب می‌آیند. اما در طرف دیگر برخی غذاها مانند سبزیجات و غلات سبوس‌دار باعث می‌شوند قند خون با سرعت کمتری افزایش پیدا بکند. این مواد دارای گلایسمیک ایندکس «پایین» هستند. گلایسمیک ایندکس، اثر قابل ملاحظه‌ای بر سلامت افراد دارد و اگر به این موضوع علاقمند هستید، پیشنهاد می‌کنیم در مورد غذاهایی که دارای ایندکس پایین هستند جستجو کنید. اما یکی از تاثیرات مهم آن روی اراده ما است. تحقیقات متعددی نشان داده افرادی که در رژیم غذایی‌شان مواد دارای گلایسمیک ایندکس پایین مصرف می‌کنند، اراده قوی‌تری دارند. در اینجا نمی‌خواهیم در مورد دلایل علمی آن صحبت کنیم، چرا که خودش یک مقاله مفصل می‌شود. اما همین‌قدر بدانیم که مصرف سبزیجات و کاهش مصرف کربوهیدرات‌ها علاوه بر مزایای متعدد سلامتی، برای اراده‌تان هم بسیار مفید است. اگر به موضوع افزایش اراده علاقمند هستید، می‌توانید این سخنرانی دکتر کلی مک‌گونیکال را در یوتیوب (به زبان انگلیسی) مشاهده کنید. دکتر علی‌اصغر هنرمند  

افراد زیادی از آلارم‌ها و یادآورها برای مدیریت زمان استفاده می‌کنند. احتمالا وقتی اسم زنگ ساعت به گوشتان می‌خورد، حس خوبی به شما دست نمی‌دهد. صبح‌های زودی که به صورت مکرر و با فواصل ۵ دقیقه‌ای، دکمه snooze را می‌فشارید تا تنها ربع ساعت بیش‌تر بخوابید... با این حال باید بپذیریم که آلارم‌ها یکی از مؤثرترین ابزارهایی هستند که به ما در مدیریت زمان کمک می‌کنند. امروزه تقریبا هر تکنولوژی صرف نظر از اینکه چقدر پیشرفته است، آلارم دارد. افرادی که سرشان شلوغ است خوب می‌دانند که دوری از این یادآورها غیر ممکن است.  آلارم‌ها در نبرد برای مدیریت زمان به یک دستیار قابل اعتماد تبدیل شده‌اند. هشدارهایی که با یادآوری وظایف مهم، به ما کمک می‌کنند تا در مسیر خود باقی بمانیم. آن‌ها فضای ذهن ما را برای تمرکز روی کارهای مهم‌تر آزاد می‌کنند. همه‌ی ما حداقل یک بار برای بیدار شدن از زنگ ساعت استفاده کرده‌ایم. در اینجا می‌خواهیم دو روش متفاوت برای استفاده حداکثری از زمان، با استفاده از آلارم و تایمر را بررسی کنیم: ۱- برای بخش‌های مختلف برنامه صبح گاهی‌تان ساعت کوک کنید اغلب ما یک مورنینگ روتین داریم. در بزرگراه قبلا در این مورد صحبت کرده‌ایم: (برنامه صبحگاهی چیست و چگونه یک روتین صبحگاهی خوب داشته باشیم؟) مورنینگ روتین مجموعه‌ای از کارها است که پس از برخاستن از خواب، به صورت خودکار و طبق عادت انجام می‌دهیم. اکثر ما برای بخش‌های مختلف این برنامه بازه زمانی مشخصی نداریم. این منجر به صرف زمان زیاد برای انجام کاری می‌شود که در مدت زمان کمتری نیز تمام می‌شد.  شما می‌توانید برای هر بخش از برنامه صبحگاهی‌تان بازه زمانی تعریف کنید. با انجام این کار زمان کمتری را صرف پختن صبحانه، صرف آن، لباس عوض کردن، دوش گرفتن و یا سایر کارها خواهید کرد. این کار به شما اجازه می‌دهد تا بدون نگرانی در مورد وظایف دیگرتان، روی یک کار تمرکز کنید. با این اطمینان که آلارم در زمان مقرر به شما هشدار می‌دهد، مرتبا به ساعت نگاه نمی‌کنید و حواستان پرت نمی‌شود. با زمان‌بندی هر بخش از مورنینگ روتین، صبح‌ها به موقع منزل را ترک می‌کنید. ۲- از پادکست یا ویدیوهای آموزشی به عنوان تایمر استفاده کنید اگر شما هم عاشق دوش‌های طولانی هستید، این روش به دردتان می‌خورد. حمام‌های طولانی آنقدر آرامش‌بخش هستند که نمی‌توان به راحتی آن‌ها را ترک کرد. شما می‌توانید از این زمان بهترین استفاده را بکنید. به جای کوک کردن ساعت، از یک ویدیوی آموزشی یا پادکست به عنوان تایمر استفاده کنید. از این روش می‌توانید برای کارهای دیگری که نیاز به تمرکز ندارد، مثل ورزش کردن، گردگیری منزل و مرتب کردن لباس‌ها نیز استفاده کنید. امیدواریم این دو روش در مدیریت بهتر زمان و افزایش بهره‌وری به شما کمک کند.   منبع

«نوشتن، افکار ما را شفاف و سازماندهی می‌کند. نوشتن به ما نشان می‌دهد که دیدمان نسبت به یک موضوع چیست و چگونه می‌توانیم رویایی را که در سر داریم، از آن خودمان کنیم. با این کار از موضوعاتی که در مسیر رسیدن به اهدافمان می‌دانیم یا نمی‌دانیم، آگاه می‌شویم.»-  ویلیام زینسر وقتی اهداف خود را با جزئیات واضح می‌نویسید، ذهن خودآگاه و ناخودآگاه شما به صورت همزمان درگیر می‌شود. با نوشتن، مغز شما به صورت ناخودآگاه آنچه در مسیر رویایتان نیست را حذف می‌کند. با ترسیم رویاهای خود در قالب یک نقشه ذهنی (مایند مپ)، دو نیمکره مغزتان را فعال می‌کنید تا به یک موضوع بپردازند. به مغز اجازه دهید تا به آرامی و با دقت آن‌ها را پردازش کند. بهتر است یک دفترچه یادداشت را به این کار اختصاص دهید. نترسید! برای توصیف یک هدف نیازی به نوشتن کتاب ندارید. فقط کافیست تا لیستی کوتاه، مفید و مختصر از امکانات، شرایط، ایده‌ها و افکار خاص گردآوری کنید.  نوشتن هدف و «متصور شدن آن» احساسات شما را درگیر می‌کند. تا زمانی که احساسات شما تحت تاثیر قرار نگیرد، انگیزه کافی برای تلاش و اجرای آن‌ها نخواهید داشت.  این کار را هر روز انجام دهید و راه‌های احتمالی رسیدن به هدفتان را نیز یادداشت کنید. روی «افراد» بیش‌تر از سایر روش‌های احتمالی تکیه کنید.  - چه کسی می‌تواند به شما در رسیدن به این هدف کمک کند؟- باید از چه کسی الگو بگیرید و توسط چه کسی راهنمایی شوید؟- چه کسی ارتباطات و قابلیت‌هایی دارد که به شما در دستیابی به این هدف کمک کند؟- چه کسی می‌تواند کارهای اضافی را برای شما انجام دهد تا خودتان صرفا روی هدف اصلی تمرکز کنید؟  با پرسیدن این سوالات، شما دید بازتری نسبت به موضوع پیدا می‌کنید. به مرور افراد مناسبی که می‌توانید از آن‌ها کمک بگیرید، در ذهنتان ظاهر می‌شوند. بخش کلیدی موفقیت این است که یاد بگیرید، چگونه می‌توانید خود را در موقعیتی قرار دهید تا با افراد مناسب ارتباط داشته باشید. ارتباط با اشخاص خاص، شرایط همکاری با آن‌ها را رقم خواهد زد. شاید هنوز در مرحله‌ای نباشید که افراد یا شرکت‌های خاص با شما همکاری کنند. برای این کار ابتدا باید توانایی‌ها و مهارت‌های فردی خود را توسعه دهید. شما باید: - در مورد آنچه می‌خواهید در آن استاد شوید، قاطعانه تصمیم بگیرید و به آن متعهد باشید. - فرآیند پیشرفت و توسعه را به طور کامل اجرا کنید. - فقط به فکر برخی افراد اهمیت دهید. مهم نیست که همه درباره شما چه فکر می‌کنند.- آنقدر خوب باشید که نتوانند شما را نادیده بگیرند.- روی افرادی که مشاوره‌های سودمند می‌دهند، سرمایه‌گذاری کنید.- بخشنده باشید.-  هیچ وقت فراموش نکنید که چرا این کار را شروع کردید.- هرگز پس از کسب یک موفقیت، از خود راضی نشوید.- درخواست‌های بزرگ داشته باشید. هرچه ارزش و اعتبار شما بالاتر باشد، راه‌های ارتباطی شما نیز بیشتر خواهد شد تا جایی که می‌توانید با قهرمانان و الگوهای زندگیتان همکاری کنید. هر چیزی که که در واقعیت اتفاق می‌افتد، باید اول در نوشته‌های شما به حقیقت بپیوندد. وقتی طبق یادداشت‌هایتان پیش بروید، خواهید دید که ورودی‌ها و ارتباطاتتان روز به روز بیش‌تر شده و سریع‌تر به اهدافتان می‌رسید.   پریا شمس‌الدین

عادت‌ها دلیل اصلی تفاوت در کیفیت زندگی افراد موفق و متوسط هستند. عادت‌ها الگوهای رفتاری هستند که به صورت خودکار انجام می‌شوند و نتایج نهایی را تعیین می‌کنند. افراد متوسط ​​عادات ضعیف و محدود کننده‌ای دارند که ذهن آن‌ها را از موفقیت باز می‌دارد. در این‌جا به معرفی ۱۰ مورد از این نمونه عادات و نحوه اجتناب از ‌آن‌ها می‌پردازیم: ۱- افراد متوسط هدف و مسیر مشخصی ندارند برای موفقیت، باید بدانیم می‌خواهیم چه کسی باشیم و قصد داریم زندگی‌مان را برای رسیدن به چه چیزی وقف کنیم. هدف به ما حس جهت می‌دهد. از خودتان بپرسید: - قرار است در این دنیا چه کار کنم؟ - هدف زندگی من چیست؟ با دانستن پاسخ این سوالات، شما اساسا یک سفر خودشناسی را آغاز کرده‌اید. شما می‌دانید چه کسی هستید، چه نقاط قوتی دارید و چگونه باید از این توانایی‌ها، برای تغییر زندگی خود استفاده کنید. اما برای افراد متوسط ​​اینطور نیست. افراد متوسط ​​به دنبال شناخت خود و توانایی‌هایشان نیستند. آن‌ها نمی‌دانند دقیقا چه چیزی می‌خواهند و زندگی خود را به شانس واگذار می‌کنند. افراد متوسط امیدوارند تا یک روز شانس در خانه‌ی آن‌ها را بزند و رویاهایشان را به واقعیت تبدیل کند. شما باید مسیر زندگی خود را ترسیم کنید. گام اول برای فرار از یک زندگی متوسط، داشتن هدف است. ۲- افراد متوسط به حرف‌های مخالفانشان گوش می‌دهند اگر به مردم اجازه بدهید، کاملا شما را از مسیر رویاهایتان باز می‌دارند. باید با مخالفانتان روبه‌رو شوید. آن‌ها می‌توانند نزدیکترین اعضای خانواده، دوستان یا همسرتان باشند. این افراد همیشه راهی برای ایجاد ترس و شک در شما خواهند یافت. دلیل اینکه اکثر افراد متوسط می‌مانند، این است که وقتی می‌خواهند هدفی را دنبال کنند، خواستار تایید انتخاب‌ها و اقداماتشان از سوی دیگران هستند. آن‌ها با گوش دادن به صداهایی که ترسشان را تشدید می‌کند،‌ شکست می‌خورند. اگر می‌خواهید متفاوت باشید، کارهای بزرگ انجام دهید و تاثیری در جهان بگذارید؛ باید بتوانید از غریزه و شهامتتان پیروی کنید. به شما مربوط نیست که دیگران در مورد رویاها و امکانات شما چه فکر می‌کنند. اجازه ندهید مخالفانتان تصیم بگیرند که چه کاری از عهده شما برمی‌آید. «اگر بخواهید کار متفاوتی انجام بدهید، با مخالفان زیادی روبه‌رو خواهید شد.»- جیمز دایسون «مخالفانتان را کنار بگذارید، شجاعتتان را جمع کنید و گامی جسورانه به سوی زندگی که واقعا مشتاق آن هستید، بردارید.»- اپرا وینفری ۳- افراد متوسط توقع کمی از خودشان دارند سطح توقع این افراد از خودشان آن‌قدر پایین است که به عملکردهای متوسط نیز راضی می‌شوند. - اگر این درس را پاس شوم، خوب است.- اگر تنها «فلان مقدار» درآمد داشته باشم، کافیست. افراد متوسط حداقل‌ها را انجام می‌دهند. آنها نمی‌خواهند و نمی‌توانند انرژی بیش‌تری بگذارند. متوسط‌ها با سطوح پایین زندگی ساخته‌اند. این موضوع در همه جنبه‌های زندگیشان (سلامتی، عادات غذایی، پول، روابط و پیشرفت شخصی)، صدق می‌کند. آن‌ها معتقدند اولین و بهترین‌ امکانات تنها برای برخی از افراد خاص است. «محدودیت اولیه زندگی، توقعات کم ما از خودمان است. وقتی انتظار کمترین نتایج را داریم، همان را هم به دست ‌می‌آوریم.»- جان سی ماکسول ۴- درکی از مفاهیم عمیق و معنوی زندگی ندارند مارتین سلیگمن، پدر روان‌شناسی مثبت‌گرا، در کتاب خود به نام «خوشبختی واقعی» می‌گوید سه راه برای رسیدن به خوشبختی در زندگی وجود دارد: زندگی دلپذیر: این نوع زندگی در مورد لذت و سرگرمی به شکل ابتدایی‌ترین تجربه انسانی می‌باشد و تنها چیز مهم این است که ما چه چیزی برای خودمان به دست می‌آوریم. زندگی خوب: این نوع زندگی یک پله از سطح قبلی بالاتر است اما همچنان بر «خود» متمرکز است. این زندگی به کشف فضائل و نقاط قوت منحصر بفرد ما و به کارگیری خلاقانه آن‌ها برای ارتقاء زندگی متمرکز است. افراد متوسط ​​خوشبختی را در موقعیت اجتماعی، قدرت، پول، شغل و دستاوردها جستجو می‌کنند. بزرگترین اهداف و آرزوهایشان مربوط به چیزهایی است که به آن‌ها حس لذت بدهد. برای این افراد درجاتی که کسب می‌کنند، پولی که دریافت می‌کنند و شکوه سبک زندگیشان از سایر چیزها مهم‌تر است. زندگی معنادار: زندگی واقعی چیزی فراتر از دولتمندی و بزرگنمایی است. زندگی کمک و همکاری ما با دیگران را می‌طلبد؛ اینکه تفاوت ایجاد کنیم و تاثیرگذار باشیم. افراد فوق‌العاده خارج از تجربیات خوب یا بدی که دارند، به دنبال یافتن معنا یا ایجاد آن در زندگی هستند. آن‌ها نقاط قوت منحصر به‌فرد خود را تغذیه می‌کنند و از توانایی های خود برای کمک به شادی همنوعانشان بهره می‌برند. این افراد به جای لذت‌های زودگذر، به‌دلیل یافتن احساس رضایت عمیق هستند. «هدف زندگی این است که توانایی خاص خود را کشف کنید و آن را برای پرورش دهید.»- دیوید ویسکوت ۵- برای پول و زمان ارزش بسیار کمی قائلند افراد متوسط به زمان خود احترام نمی‌گذارند. آن‌ها هرکجا که بخواهند، می‌روند و هرچقدر که بخواهند، می‌مانند. افراد فوق‌العاده می‌دانند زمانی که از دست رفته، دیگر باز نمی‌گردد؛ بنابراین زندگی خود را در اولویت قرار می‌دهند و برای چیزهایی که در مسیر رویاهایشان است، وقت می‌گذارند. متأسفانه، افراد متوسط نه تنها ​​زمان را هدر می‌دهند، بلکه پول خود را نیز صرف هزینه‌های بیهوده می‌کنند. برای فوق‌العاده شدن، باید عادت ردیابی و بهینه‌سازی زمان و سرمایه را در خود پرورش دهید. ۶- دید ضعیفی نسبت به یادگیری دارند افراد متوسط معتقدند که همه چیز را می‌دانند. آن‌ها در سمینارها شرکت نمی‌کنند و وقتی در معرض ایده‌های جدید قرار می‌گیرند، اغلب از خود می‌پرسند: «مگر قرار است چه چیزی یاد بگیرم؟» وقتی فکر کنیم که همه چیز را می‌دانیم، یادگیری را پشت سر می‌گذاریم و از تغییر استقبال نمی‌کنیم. با این کار در نهایت توانایی تفکر و حل مشکلات را از دست می‌دهیم. افراد خاص ذهنی باز دارند و کنجکاو هستند. آن‌ها همواره در جست‌وجوی ایده‌ها، بینش‌ها و دیدگاه‌های جایگزین هستند. «خود را به یادگیری مادام‌العمر متعهد کنید. ذهن شما و آنچه در آن قرار می‌دهید، با ارزش‌ترین دارایی شماست.»- آلبرت انیشتین ۷- پیرو رضایت‌های آنی هستند ما هر روز بین آنچه در حال حاضر به نفع ماست و مزایایی که بعدا در دسترس قرار می‌گیرند، انتخاب‌هایی می‌کنیم. - اکنون تلویزیون نگاه می‌کنید یا درس می‌خوانید؟- کیف گوچی می‌خرید یا در یک سهام سرمایه‌گذاری می‌کنید؟- شغلی را که دوست ندارید، ادامه می‌دهید یا رویاهایتان را دنبال می‌کنید؟ افراد متوسط ​​وقتی با چنین انتخاب‌هایی روبه‌رو می‌شوند، پاداش‌های فوری را انتخاب می‌کنند. آن‌ها فریفته چیزهایی هستند که امروز می‌توانند به دست آورند، حتی اگر چنین دستاوردهایی در نهایت تاثیر کمرنگی در زندگیشان داشته باشد. روانشناسان طی چندین دهه مطالعه نشان داده‌اند که موثرترین ویژگی یک شخص برای موفقیت در زندگی، توانایی به تعویق انداختن رضایت‌های کوچک و آنی است. ۸- احساس مسئولیت نمی‌کنند و نمی‌توانند کاری را در زمان معین انجام دهند افراد متوسط معتقدند برای تحقق رویاهایشان تا ابد وقت دارند. آن‌ها به رویاهایشان به چشم یک مسئله اورژانسی نگاه نمی‌کنند. بیش از حد فکر می‌کنند و کارها را به تعویق می‌اندازند. آن‌ها مسئولیت کارها، انتخاب‌ها و تصمیماتشان را به عهده نمی‌گیرند. در عوض، همیشه بهانه‌های زیرکانه‌ای می‌آورند که چرا شخص دیگری در عدم موفقیت‌شان مقصر است. شما باید بدانید که مسئولیت تمام جنبه‌های زندگی‌تان (سلامتی، رابطه، شغل، مالی، معنوی) تنها با خود با شماست. باید درک کنید که هر عملی عواقبی دارد و هیچ کس جز شما در عدم موفقیت‌تان، مقصر نیست. این خودتان هستید که باید آستین‌ها را بالا بزنید و دست به کار شوید. «افراد ثروتمند معتقدند: من زندگی خودم را خلق می کنم. افراد فقیر معتقدند: زندگی برای من اتفاق می افتد.»- تی هارو اکر ۹- در انتظار چیزی هستند تا آن‌ها را به انسان کامل و بی‌نقصی تبدیل کند افراد متوسط منتظر می‌مانند تا کاری را به نحو عالی انجام دهند. این در حالی است که افراد خاص کار را شروع می‌کنند و از اشتباهاتشان درس می‌گیرند. کمال‌گرایی مزایای خود را دارد، اما کمال‌گرایی وسواسی می‌تواند به یک ضربه کشنده برای خلاقیت، انگیزه و عملکرد تبدیل شود. امکان ندارد بتوانید از روز اول در انجام یک کار متخصص باشید. گذشت زمان به یادگیری و پیشرفت شما کمک خواهد کرد.  برای دنبال کردن رویاهایتان نیاز نیست صبر کنید تا بی‌نقص شوید. هر روز با تلاش و تمرین روی بهتر شدن تمرکز کنید. هرچه مهارت‌های شما بیش‌تر شود، اعتماد به نفس بالاتری برای انجام کارهای بهتر خواهید داشت. «جوهر انسان بودن این است که آدمی به دنبال کمال نباشد.»- جورج اورول ۱۰- افراد متوسط جا می‌زنند افراد متوسط به راحتی تسلیم می‌شوند. محققان نشان داده‌اند که موفقیت مستلزم استقامت و تعهد به یک هدف بلند مدت، بدون تسلیم شدن است. افراد متوسط با مشاهده اولین چالش جا می‌زنند. متوسط‌ها وقتی کاری سخت می‌شود یا اعصابشان را به هم می‌ریزد، رهایش می‌کنند. افراد موفق دقیقا برعکس هستند. آن‌ها در مسیر موفقیت حفاری می‌کنند و استقامت دارند. همچنین می‌دانند که موانع و چالش‌ها پیامدهای اجتناب‌‌ناپذیر رویاهای بزرگ هستند. برای موفقیت، باید در مسیرتان ماندگاری داشته باشید. شما باید با ترس‌های خود روبه‌رو شوید و بر چالش‌های مسیر غلبه کنید. «نتیجه تلاش شما تنها زمانی خود را نشان می‌دهد که تسلیم نشوید.»- ناپلئون هیل متوسط ​​بودن کشنده است. نباید به آن بسنده کرد. هر یک از ما ظرفیت رسیدن به موفقیت‌های بزرگ را داریم. رضایت دادن به چیزی کمتر، رفتاری نادرست با خودتان است. این کار، انکار عظمت و هدر دادن زندگیتان است. «زندگی متوسط، هدر دادن زندگی است.»- کالین هوور   پریا شمس‌الدینمنبع