وقتی صحبت از آزمون می‌کنیم، ذهن همه به سوی امتحان و نمره‌ معطوف می‌شود. تقریبا در تمامی مقاطع آموزشی و حتی کلاس‌های مهارتی شما با نوعی آزمون مواجه هستید. هدف اغلب آنها هم سنجش میزان یادگیری افراد از یک مبحث خاص است و آنقدر روی این موضوع تاکید شده که همه (شامل مدرسین و شرکت‌کنندگان) فکر می‌کنیم کسب نمره بالا به معنی مهارت و دانش بالا است. از طرف دیگر می‌دانیم این یک تصور کاذب است و کسب نمره‌ خوب مساوی با دانش و مهارت کافی نیست. به همین خاطر انتقاد‌های زیادی به سیستم‌های آزمون‌محور وارد می‌شود که نمره را ملاک قرار می‌دهند. اما فراموش نکنیم تحقیقات متعدد نشان‌ داده تمرین به‌یاد آوردن مباحث آموزشی (Retrieval Practice) یکی از قدرتمند‌ترین روش‌های آموزشی است که مثال‌های آن شامل برگزاری کوییز یا استفاده از فلش‌کارت‌ است. حتی پژوهش‌های متعدد نشان داده این روش نسبت به مرور مجدد محتوای آموزشی قدرتمند‌تر عمل می‌کند که در ادامه یک موردش را هم مثال می‌زنیم اما نکته اینجاست که هنگام استفاده از این روش نباید به دنبال انتقاد و سطح‌بندی باشیم. این کوییز‌ها برای افزایش «عمق یادگیری» هستند و با این کار سه مزیت مهم به‌وجود می‌آید: ۱- وقتی با تست و کوییز از افراد سوال می‌پرسیم، خیلی سریع متوجه می‌شوند که نقاط ضعف و قوت‌شان در آن مبحث کجاست و می‌توانند روی آنها کار کنند. ۲- اکثر افراد با مطالعه یا مشاهده ویدیوی آموزشی از یک مبحث، دچار تصور کاذب می‌شوند که موضوع را یادگرفته‌اند. اما در واقعیت اینگونه نیست. وقتی دانسته‌ آنها مورد محک قرار می‌گیرد، تازه متوجه می‌شوند که به موضوع تسلط ندارند. ۲- پرسیدن سوال سبب می‌شود بین دانسته‌های قبلی و جدید در مغز ارتباطات جدیدی شکل بگیرد و در آینده به‌یادآوردن آنها راحت‌تر باشد. در اینجا بد نیست یک تحقیق جالب انجام شده را نیز با هم ببینیم: یک مبحث آموزشی در دو کلاس مختلف به دانش‌آموزان دبیرستانی در ایالت ایلینوی آمریکا آموزش داده شد. در کلاس اول در طول ترم سه بار از دانش‌آموزان در مورد آن مبحث کوییز گرفته شد و در کلاس دیگر سه بار مبحث توسط مدرس مرور شد. در پایان ترم از دو کلاس امتحان گرفته شد: میانگین نمره دانش‌آموزان کلاس اول A بود و میانگین کلاس دوم C. افزایش یادگیری در آموزش مجازی: در آموزش‌های مجازی ضبط شده هم امکان مطرح کردن کوییز و آزمون در دسترس شما است. سامانه بزرگراه نیز چنین امکانی را در دسترس شما قرار داده است. ضمن اینکه در بزرگراه به صورت ویژه چنین امکانی دیده شده و شما می‌توانید پرسش‌های کمک آموزشی ایجاد کنید که مثلا بعد از هر اسلاید، از شرکت‌کنندگان پرسش‌هایی بپرسید و پس دریافت جواب، یک پاسخ تشریحی هم در اختیارشان قرار دهید که تاثیر فوق‌العاده‌ای روی افزایش کیفیت آموزش دارد. در وبینارها و کلاس‌های آنلاین هم می‌توانید همزمان با تدریس، از شرکت‌کنندکان سوال بپرسید و اتفاقا یکی از مزایای آموزش آنلاین همین است که امکان طرح کوییز به صورت زنده و در کلاس‌های آنلاین هم در دسترس شما است. می‌دانیم که طراحی کوییز و پرسش کمی وقت بیشتری از شما به عنوان مدرس خواهد گرفت، اما باور کنید از نظر آموزشی تاثیر بسیار زیادی روی ذهن شرکت‌کنندگان برجای می‌گذارد و ارزشش را دارد. یک تحقیق دیگر در سال ۲۰۱۰ نشان داده که مطرح کردن پرسش بلافاصله بعد از هر مبحث درسی، سبب می‌شود که افراد اطلاعات را ۵۰ درصد بیشتر به خاطر داشته باشند.  بنابراین قویا پیشنهاد می‌کنیم بعد از هر مبحث آموزشی (ویدیویی، متنی، کلاس آنلاین و…) چند پرسش کمک آموزشی قرار دهید و از روش Retrieval Practice برای افزایش عمق یادگیری بهره‌بگیرید. اطلاعات بیشتر: Education Corner Make it Stick    

به نظر شما نوع لباسی که می‌پوشیم روی بهره‌وری و بازدهی‌مان تاثیر دارد؟ به‌ویژه در دورانی که امکان دورکاری در دسترس‌مان است و خیلی اوقات می‌توانیم با پیژامه کارمان را انجام دهیم! از حدود یک دهه پیش مشخص شده که نوع لباس پوشیدن روی عملکرد و احساسات‌مان تاثیرگذار است و مثلا نشان داده شده که پوشیدن کت‌ و شلوار سبب افزایش تستوسترون می‌شود، روپوش پرستاری سبب افزایش حس همدلی شده و پوشیدن لباس مخصوص در آزمایشگاه، تمرکز را بیشتر می‌کند. در یک پژوهش انجام شده، ۵۷ درصد افراد دورکار گفته‌اند که پوشیدن یک لباس ویژه هنگام کار در محیط خانه سبب می‌شود بهره‌وری‌ و تمرکزشان افزایش پیدا کند و به صورت روتین این کار را انجام می‌دهند. ضمن اینکه فقط ۱۰ درصد شرکت‌کنندگان پژوهش از پوشیدن لباس خواب در زمان کار رضایت داشتند!   فرمول لباس ثابت:  در طرف دیگر برخی افراد ترجیح می‌دهند یک لباس ثابت برای کار انتخاب کنند و تقریبا همیشه همان ترکیب را استفاده می‌کنند. مثال‌های مشهورش مرحوم استیو جابز و مارک زاکربرگ هستند. داشتن یک پوشش ثابت سبب می‌شود هر روز مجبور نباشید از خودتان بپرسید «الان چی‌ بپوشم!؟» با این کار یکی از مراحل تصمیم‌گیری را از زندگی‌تان حذف می‌کنید. پوشیدن لباس ثابت در محل کار شاید مبالغه‌آمیز به‌نظر برسد، اما مزایای خودش را دارد. به‌ویژه وقتی در جایگاه یک مدیر باشید، چرا که با این کار علاوه بر نفع شخصی، به نیروهای زیردست‌تان هم این پیام را منتقل می‌کنید که بهره‌وری اولویت‌تان است.   لباس مناسب ذهن را آماده می‌کند: پوشیدن لباس ورزشی سبب می‌شود ذهن‌مان برای فعالیت بدنی آماده شود و نوعی علامت به حساب می‌آید. همین فرمول برای کار هم برقرار است و اگر برخی لباس‌ها را برای زمان کار کنار بگذارید و حتی هنگام دورکاری هم آنها را بپوشید، ذهن‌تان را سریع‌تر روی کار متمرکز می‌کند. از طرف دیگر پوشیدن یک لباس مخصوص کار در منزل سبب افزایش آرامش هم می‌شود، چون بعد از پایان ساعت کاری، آنها را با لباس استراحت عوض می‌کنید و این یک سیگنال دیگر به مغز است که وارد بازه استراحت شده است. و بسیاری افراد دورکار از این ترفند برای جداکردن بخش‌های مختلف روز (کار، استراحت، ورزش) استفاده می‌کنند.   کفش و دمپایی در خانه!؟ تا به حال به پوشش مناسب پا هم فکر کرده‌اید؟ نتایج یک نظر سنجی جالب نشان داده تنها ۱۷ درصد افراد پابرهنه کار می‌کنند، ۲۱ درصد حداقل جوراب دارند و ۱۸ درصد هم در خانه کفش ورزشی می‌پوشند که البته خود من هم جزو همین گروه هستم!   چه رنگ لباسی بهتر است؟  در مورد رنگ لباس هم یک نظرسنجی برگزار شده و ۲۲ درصد افراد معتقد بوده‌اند رنگ آبی باعث افزایش بهره‌وری‌شان می‌شود و بعد از آن سیاه و سفید قرار دارند. در این مورد همانطور که احتمالا می‌دانید، بنده طرفدار رنگ نارنجی هستم! همانطور که مشاهده کردید لباس و حتی رنگ آن می‌تواند روی تمرکز و بهره‌وری مان تاثیرگذار باشد. چه در محل کار و چه در وضعیت دورکاری. بنابراین شاید بد نباشد که آن جدی‌تر مدنظر قرار دهیم. دکتر علی‌اصغر هنرمند منابع و اطلاعات بیشتر: Fastcompany Dressbarn Columbia Edu    

وقتی در حال «یادگیری» هستیم در واقع برای خودمان چالشی ایجاد می‌کنیم تا دانش و مهارت‌مان را افزایش دهیم. اما اگر آموخته جدید برایمان بسیار دشوار باشد خیلی زود ناامید می‌شویم و اگر هم زیادی ساده باشد، تکراری و حوصله سر‌بر خواهد بود. به‌نظر شما نقطه طلایی یادگیری کجاست؟ برای پیدا کردن پاسخ این پرسش پژوهشگران یک بررسی جالب انجام داده‌اند و متوجه شده‌اند میزان دشواری یک آموزش جدید باید روی حدود ۱۵ درصد تنظیم شود. وقتی مشغول یادگیری هستیم، دچار خطا می‌شویم و همین خطاها هستند که بنیان یادگیری ما را تشکیل می‌دهند. محققان می‌گویند اگر بتوانیم سطح آموزش را به‌گونه‌ای تنظیم کنیم که اشتباهات ما در حد ۱۵ درصد باقی بمانند، شیب یادگیری ما در بیشترین حالت ممکن خواهد بود. این نکته، هم برای افرادی که خودشان برای ارتقای دانش‌شان به صورت خودیادگیری تلاش می‌کنند و هم برای مدرسین بسیار مهم است. چرا که باید سختی مطالب را به‌گونه‌ای تنظیم کنند که چالش افراد بیشتر از ۱۵ درصد نشود. جالب است بدانید بازی‌های کامپیوتری هم از همین منطق برای ترغیب افراد به بازی استفاده می‌کنند و دشواری بازی با یک شیب ملایم و به تدریج بیشتر می‌شود تا گیمرها از بازی زده نشوند. البته قاعدتا تنظیم شدت سختی آموزش برای رعایت دقیق عدد ۱۵ درصد در عمل غیرممکن است. اما دانستن آن سبب می‌شود بتوانیم میزان دشواری موضوع را به‌گونه‌ای تنظیم کنیم که به این عدد نزدیک باشد. دکتر علی اصغر هنرمند اصل مقاله 

آلیسا دختر ۱۳ ساله‌ای است که به نوع کشنده‌ای از سرطان خون مبتلا شد و روش‌های درمانی موجود هم برایش بی‌نتیجه بود. به همین خاطر پزشکان برای نخستین بار از یک روش جدید شامل دستکاری ژن‌ها با هدف شکار سلول‌های سرطانی استفاده کردند که به نظر می‌رسد موجب درمان کامل وی شده است. این روش base editing نام دارد و از زمان ابداع آن تنها شش سال گذشته است. با این روش محققان نوعی از سلول‌های ایمنی طراحی کردند (بله درست خوانده‌اید، طراحی کردند!) که به طور خاص سلول‌های سرطانی آلیسا را شناسایی و نابود می‌کرد. سرطان آلیسا T-cell acute lymphoblastic leukaemia نام دارد. در این سرطان یک نوع خاص از سلول‌های ایمنی بدن که   T-cell نام دارند، دچار مشکل می‌شوند و با تکثیر بیش از حد به همه جا حمله می‌کنند. شیمی‌درمانی و پیوند مغز استخوان در آلیسا موثر نبود. اما فرایند درمان جدید بسیار جالب است: پژوهشگران ابتدا T-cell‌های سالم را از یک اهدا کننده دریافت کردند و سپس چهار عملیات اصلی روی آنها انجام شد: ابتدا با اصلاح ژن‌ها آنها را به‌گونه‌ای تغییر دادند که به سلول‌های سالم بدن آلیسا حمله نکنند. سپس یک پروتئین خاص به نام CD7 را از روی آنها حذف کردند تا سلول‌های شکارچی فاقد این علامت خاص باشند. در مرحله بعدی کاری کردند که سلول‌های شکارچی توسط داروهای شیمی‌درمانی هدف گرفته و نابود نشود و به نوعی آنها را در برابر داروها نامرئی کردند. در آخرین مرحله، کاری کردند که سلول‌های شکارچی به سلول‌هایی حمله کنند که دارای پروئتین CD7 هستند. یعنی تمام T-cellهای سرطانی! (به همین خاطر بود که از خود سلول‌های شکارچی این پروتئین را حذف کرده بودند تا خودشان را شکار نکنند.) اکنون سلول‌های شکارچی کاری انجام دادند که شیمی‌درمانی نتوانسته‌ بود انجام دهد: آنها «تمام» سلول‌های سرطانی را با موفقیت شناسایی و نابود کردند. اکنون شش ماه از درمان آلیسا گذشته و طی این مدت اثری از بازگشت سرطان دیده نشده است و به همین خاطر موفقیت درمان وی اعلام شده است. این نخستین بار است که درمان با این فناوری روی یک بیمار امتحان شده است. با روش جدید در واقع برای درمان سرطان بیمار یک سلاح اختصاصی جهت هدف‌گیری سلول‌های سرطانی ساخته می‌شود و این راهکار در آینده نزدیک انقلابی در درمان‌ سرطان‌ها ایفا خواهد کرد. دکتر علی اصغر هنرمند توضیحات بیشتر  

اشتباه کردن حس خوبی ندارد و هیچ کس از آن خوشحال نمی‌شود. اما چرا برخی افراد به راحتی اشتباه‌شان را قبول نمی‌کنند و در صورت بروز اشتباه، واکنش صحیح چیست؟ نوع اول: برخی افراد به راحتی اشتباه‌شان را قبول می‌کنند. بابت آن عذرخواهی می‌کنند. البته واکنش افرادی که اشتباه‌شان را قبول می‌کنند، همیشه یکسان نیست و از یک پذیرش ساده تا عذرخواهی عمیق و تلاش برای عدم تکرار متفاوت است. نوع دوم: برخی افراد به صورت ضمنی به اشتباه خودشان اشاره می‌کنند، اما به هیچ عنوان دوست ندارند طرف مقابل را خوشحال کنند و بنابراین علنا حاضر به قبول اشتباه و عذرخواهی بابتش نیستند. نوع سوم: اما دسته سوم تحت هیچ شرایطی حاضر به پذیرش اشتباه‌شان نیستند حتی در شرایطی که دلایل آن مانند روز روشن در مقابل‌شان وجود داشته باشد حقایق ابتدایی را زیرسوال می‌برند و بر درستی خودشان پافشاری می‌کنند. اما چرا برخی افراد به هیچ عنوان اشتباه‌شان را قبول نمی‌کنند؟ پاسخ در Ego (خود) و اعتماد به نفس این افراد است. برخی افراد در ساختار روانی خودشان دچار ضعف‌های اساسی هستند که سبب می‌شود اعتراف به اشتباه را معادل شکستن نفس خودشان می‌بینند. چنین افرادی به راحتی حقایق را عوض می‌کنند و داستان را به‌گونه‌ای کاملا متفاوت از حقیقت ترسیم می‌کنند. عدم قبول اشتباه در گروه‌ها: تا اینجا در مورد اشخاص صحبت کردیم. اما وقتی به یک گروه می‌رسیم، پذیرش اشتباه دشوارتر هم می‌شود. نویسنده سایت ناوال می‌گوید: من مدتی عضو هیات مدیره خیریه‌ای بودم که برای کارهای گوناگون پول اهدا می‌کرد. آنجا متوجه شدم که هر پروژه‌ای که خیریه انجام می‌داد از نظر خودشان یک موفقیت و پیروزی بود. بسیاری از پول‌ها در مسیر اشتباه هزینه می‌شد اما از نظر آن گروه تمام کارهایشان عالی بود و تبریک‌های زیادی دریافت می‌کردند. چرا که گروه‌ها معمولا فیدبک واقعی دریافت نمی‌کنند، هر تاثیری را مثبت ارزیابی می‌کنند و متضرر شدن‌شان از نظر مالی را هم در جهت رسیدن به اهداف‌شان توجیه می‌کنند. اما لطفا فراموش نکنیم که تاکید روی رفتار اشتباه، نشانه قدرت‌مان نیست. بلکه نشانه ضعف ما است. دکتر علی اصغر هنرمند اطلاعات بیشتر: مورد اول مورد دوم

آیا تا به حال اسم بیماری زونا به گوش‌تان خورده است؟ یک بیماری ویروسی که به شکل تاول‌های کوچک روی پوست ظاهر می‌شود و بسیار دردناک است. اکنون نتایج یک پژوهش تازه نشان داده ابتلا به این بیماری احتمال بروز سکته مغزی و قلبی را به طور قابل توجهی بالا می‌برد! این پژوهش نشان داده بعد از بروز زونا، احتمال سکته طی ۱۲ سال آینده بیشتر می‌شود. در این افراد سکته قلبی ۲۵ درصد و سکته مغزی ۳۸ درصد بیشتر از دیگران رخ می‌دهد. محققان فکر می‌کنند علت آن ایجاد التهاب و تغییراتی است که بعد از ورود ویروس به سیستم عروقی رخ می‌دهد. زونا در واقع همان ویروس آبله مرغان است. بعد از ابتلا به آبله مرغان، ویروس آن در بدن ما به صورت نهفته باقی می‌ماند. اما سیستم ایمنی به آن اجازه تاخت و تاز نمی‌دهد. برخی رویدادها مانند اُفت سیستم ایمنی در اثر فشارهای روانی و یا برخی داروها و بیماری‌ها سبب فعال شدن ویروس و ایجاد بیماری می‌شوند. زونا در هر سنی می‌تواند رخ بدهد اما در افراد بالای ۵۰ سال شایع‌تر است. این بیماری به جز درد زیاد، خودش تهدید کننده حیات نیست و به همین خاطر زیاد جدی گرفته نمی‌شود. اما به نظر می‌رسد باید بیشتر از اینها به آن پرداخته شود. نکته اینجاست که برای زونا واکسن وجود دارد و محققان می‌گویند به نظر می‌رسد تزریق واکسن، کمک کننده است و سبب می‌شود افزایش ریسک بروز سکته قلبی و مغزی رخ ندهد. چون در عمل ویروس اجازه فعالیت و ایجاد التهاب را پیدا نمی‌کند. دکتر علی اصغر هنرمند اطلاعات بیشتر

اگر شما هم جزو افرادی هستید که هر روز در جلسات متعددی شرکت می‌کنید، پیشنهاد می‌کنم نتایج یک تحقیق انجام شده توسط مایکروسافت را از دست ندهید که در آن تاثیر جلسات «پشت سر هم» روی مغز بررسی شده است. در این تحقیق ۱۴ نفرشرکت کرده‌بودند: روز اول تحقیق، چهار جلسه ۳۰ دقیقه‌ای پشت سر هم برگزار شد. روز دوم تحقیق، چهار جلسه ۳۰ دقیقه‌ای برگزار شد با این تفاوت که اشخاص بین آنها ۱۰ دقیقه استراحت می‌کردند. شرکت‌کنندگان کلاه‌های مخصوصی برسر داشتند که از طریق آن فعالیت الکتریکی مغز (EEG) ثبت می‌شد و با کمک آن نتایج جالبی به‌دست آمد: جلسات پشت سر هم باعث افزایش و تجمیع استرس در مغز می‌شود. در حالی که وجود استراحت بین آنها سبب می‌شود این تجمیع استرس رخ ندهد. علاوه بر این استراحت بین جلسات سبب افزایش قابل توجه یکی از معیارهای قابل اندازه‌گیری به نام frontal alpha asymmetry می‌شود که نشان‌دهنده افزایش تمرکز در طول جلسات است. نکته مهم دیگر این بود که در شروع و انتهای جلسات پشت‌سر هم، میزان استرس به طور قابل توجهی بیشتر می‌شد و به نظر می‌رسد علتش این است که ذهن ما در انتهای جلسه معطوف موضوع جلسه بعدی می‌شود و همین استرس را بالا می‌برد. در حالی که وجود استراحت بین جلسات، این افزایش استرس را حذف می‌کند. به طور خلاصه وجود استراحت بین جلسات، هم به سلامت مغزمان کمک می‌کند و هم کارایی آنها را بالا می‌برد. ضمن اینکه فراموش نکنیم لزومی به برگزاری بسیاری از جلسات نیست و خیلی راحت می‌توان با راهکارهای ساده‌تر به نتایج دلخواه رسید. دکتر علی‌اصغر هنرمند اطلاعات بیشتر: https://www.microsoft.com/en-us/worklab/work-trend-index/brain-research

گاهی اوقات در یک دوره مجازی یا حضوری می‌خواهیم در کنار هزینه ثبت‌نام، برخی خدمات جانبی را هم به شرکت‌کنندگان ارائه کنیم. مثلا می‌خواهیم برای صدور «گواهی پایان دوره» یک هزینه مجزا دریافت کنیم. یا در برنامه حضوری می‌خواهیم ناهار و پذیرایی را به صورت مجزا به فروش برسانیم. ارائه این خدمات جانبی، دریافت هزینه و گزارش‌‌گیری آنها همیشه دردسرساز و وقت‌گیر بوده است.  اما در بزرگراه می‌توانید به‌راحتی گزینه‌های مد نظرتان را تعریف، و این فرایند پیچیده را با چند کلیک، اتوماتیک کنید. بخش خدمات امکانات متنوعی را در اختیار شما قرار می‌دهد از جمله: تعریف پولی یا رایگان بودن هر خدمت. محدودیت ظرفیت قابل ارائه (مثلا برای سفارش ناهار حداکثر ۵۰ پرس غذا قابل سفارش است). تعریف بازه زمانی سفارش خدمت (مثلا می‌خواهید سفارش ناهار یا رزرو اتاق را حداکثر تا ۲۴ ساعت پیش از برگزاری دوره دریافت کنید). محدودیت تعداد قابل سفارش به ازای هر کاربر. اجباری بودن یا نبودن. عدم نیاز به چاپ کارت ورود جدید در صورت سفارش خدمت جدید توسط شرکت‌کنندگان. امکان ثبت دریافت خدمت (مثل تحویل ناهار) به شرکت‌کننده تنها از طریق اسکن QR Code کارت ورود. ارسال پیامک به شرکت‌کننده و اطلاع رسانی از دریافت خدمت. با فعال کردن «امکان ارائه خدمت» یک مرحله جهت انتخاب خدمات به فرآیند ثبت‌نام کاربر اضافه می‌شود و ضمنا بعدا هم امکان سفارش خدمت جدید از طریق صفحه معرفی در دسترس کاربران قرار دارد. برای پوشش حالاتی که مثلا شرکت‌کننده در روز همایش تصمیم می‌گیرد سفارش ناهار بدهد.

این روزها استفاده از سیگارهای الکترونیکی (ویپ) فراگیر شده و بسیاری افراد تصور می‌کنند آنها کم‌ضررتر از سیگارهای سنتی هستند. هرچند در این مورد اختلاف نظر‌ وجود دارد اما ویپ همچنان در دسته مواد مضر قرار می‌گیرد. اکنون نتیجه یک تحقیق جدید عوارض آن روی دندان‌ها را نشان داده است: مشخص شده که سیگارهای الکترونیکی به چند روش مختلف باعث آسیب جدی به دندان‌ها می‌شوند: - در محلول سیگارهای الکترونیکی از مواد قندی استفاده می‌شود که به دندان‌ها می‌چسبد و باعث افزایش تخریب می‌شوند. بنابراین از این نظر از سیگارهای سنتی مضرتر هستند! - محلول ویپ باعث تغییر باکتری‌های محیط دهان شده و سبب افزایش جمعیت باکتری‌های مضر می‌شود.  - محلول ویپ روی لثه‌ها نیز تاثیر تخریبی دارد و از این نظر مشابه سیگارهای سنتی است. در نهایت نویسندگان مقاله توصیه کرده‌اند که مصرف‌کنندگان سیگارهای الکترونیکی توجه ویژه‌ای به بهداشت دهان‌ و دندان‌شان داشته باشند و مراجعه منظم به دندانپزشک را فراموش نکنند. دکتر علی اصغر هنرمند توضیحات بیشتر  

در دوران کودکی با یکی از نویسندگان ایرانی (نام نمی‌برم) آشنا شدم و برای کسب اطلاعات بیشتر از معلم مدرسه در موردش سوال کردم. معلم عزیز حرف‌های بد زیادی در مورد آن نویسنده گفت و باعث ایجاد یک ذهنیت منفی در من شد. آن زمان هنوز اینترنت وجود نداشت. سال‌ها بعد مجددا در اینترنت به نام آن نویسنده برخوردم و کمی در موردش تحقیق کردم. اکنون برای آن نویسنده بزرگ احترام زیادی قائل هستم. بسیاری از اوقات آموخته‌های ما باعث ایجاد یک ذهنیت خاص می‌شوند و بر اساس همان، چیزهای دیگر را تفسیر یا قضاوت می‌کنیم. گاهی اوقات نیز آموخته‌های ما منجر به ایجاد عادت‌هایی می‌شوند که تا مدت‌ها با ما هستند. انسان یک موجود اجتماعی است و بسیاری از دانسته‌هایمان در دوران کودکی شکل گرفته که لزوما همه آنها صحیح نیست. برخی از آنها نیز در دوران بزرگسالی فقط به این دلیل شکل می‌گیرد که در گروه اجتماعی اطراف‌مان به یک نحوه‌ی خاص تفسیر می‌شوند یا در یک محیط آموزشی نامناسب قرار می‌گیریم. بنابراین توانایی فراموش کردن (Unlearning) چیزهایی که آموخته‌‌ایم، یکی از مهارت‌های مهم به شمار می‌آید. به این معنی که تلاش کنیم ذهنیت‌ خودمان را در مورد چیزهای گوناگون بازتعریف و آن را با دانش صحیح‌تر یا به‌روزتر جایگزین کنیم. اما چگونه این کار را انجام دهیم؟ اولین قدم این است که بپذیریم دانسته فعلی‌مان صحیح نیست. «پذیرش» مهم‌ترین و البته سخت‌ترین مرحله است. چون بسیار دشوار است که یک ذهنیت یا عادت را در خودمان تغییر دهیم. گام دوم شامل پیدا کردن آگاهی یا راهکار جایگزین است. منبع یا منابعی مطمئن که می‌توانند ذهنیت فعلی‌مان را بازتعریف کنند و باید برای این کار وقت بگذاریم. گام سوم این است که خودمان را در معرض تجربیات و دانش‌های گوناگون قرار دهیم و در مقابل آنها با ذهنی باز و البته آگاه برخورد کنیم و مراقب باشیم کدام یک به «ذهنیت» ما تبدیل می‌شوند. جمله مشهوری هست که می‌گوید: مهم‌ترین مشکل ما یادگرفتن نیست، بلکه این است که یادبگیریم چگونه آموخته‌های اشتباه‌مان را اصلاح کنیم.   دکتر علی اصغر هنرمند  

این تصویر یک گلبول قرمز خون است که وظیفه اصلی رساندن اکسیژن به بافت‌های بدن را ایفا می‌کند. اما این یک گلبول عادی نیست! چون در آزمایشگاه تولید شده و اکنون بعد از چندین دهه تحقیق، آزمایش انسانی محدود آن آغاز شده است. اما چرا این خبر مهم است؟ برخی بیماری‌ها و حوادث سبب می‌شود که نیاز به دریافت خون داشته باشیم، اما محدودیت‌های مهمی وجود دارد: - وجود گروه‌های خونی متعدد - نیاز به اهدا‌کننده - انتقال برخی بیماری‌ها از طریق خون  و اصلا سازمان‌هایی مانند «انتقال خون» به خاطر مقابله با همین چالش‌ها تاسیس شده‌اند اکنون پیشرفت‌ تولید گلبول قرمز مصنوعی به جایی رسیده که آزمایش آن برای نخستین بار روی دو نفر آغاز شده و اگر موفقیت‌آمیز باشد روی افراد بیشتری امتحان خواهد شد. محققان به گلبول‌های تولیدی با مواد رادیواکتیو برچسب زده‌اند و آنها را در بدن دریافت‌کنندگان زیر نظر دارند! البته برای تولید این خون نیز همچنان به اهدا کننده نیاز است. اما نکته اینجاست که از حدود نیم میلیون سلول بنیادی موجود در حدود نیم لیتر خون، بیشتر از ۵۰ میلیارد گلبول قرمز تولید می‌کنند. فرایندی که حدود سه هفته طول می‌کشد. گلبول‌های قرمز مصنوعی عمر بیشتری هم دارند. طول عمر گلبول قرمز ۱۲۰ روز است. در یک انتقال خون استاندارد، مجموعه‌ای از گلبول‌های پیر و جوان انتقال پیدا می‌کنند که در نتیجه میانگین کارایی را پایین می‌آورد اما گلبول‌های تولیدی همگی جوان هستند و انتظار می‌رود ۱۲۰ روز دوام بیاورند. هرچند هنوز زمان نسبتا زیادی تا اتمام تحقیقات و تکامل این فناوری باقی مانده. اما اگر تولید خون در آزمایشگاه به نتیجه برسد، بسیاری از محدودیت‌های فعلی انتقال خون برطرف خواهد شد.   اطلاعات بیشتر دکتر علی اصغر هنرمند  

برای انجام هر کار به دو خصیصه اصلی نیاز داریم: آگاهی (یا همان علم) نسبت به آن کار و توانایی انجامش در عمل. این دو مورد، لازمه‌ی به پایان رساندن هر پروژه‌ای هستند. از ساختن یک محصول گرفته تا مدیریت یک تیم. شما ممکن است علم انجام کاری را داشته باشید، اما در عمل نتوانید از آن استفاده کنید. برای مثال، منتقدان فیلم می‌دانند که یک اثر هنری خوب چه ویژگی‌هایی دارد اما در عمل نمی‌توانند یکی مثل آن بسازند. این دو مورد کاملا از یکدیگر مستقل هستند ولی برای انجام یک کار واقعا عالی، به هر دو نیاز دارید.  در این مطلب با به این موارد مهم می‌پردازیم: ۱- مقایسه «آگاهی شغلی» با «توانایی انجام کار» ۲- کم‌کردن فاصله بین این دو خصیصه ۳- کدام یک مهم‌تر است و نیاز به پرورش دارد؟    ۱- «آگاهی شغلی» در مقابل «توانایی انجام کار» بر این اساس، شما در یکی از این دو سناریو جای می‌گیرید: الف) آگاهی و علم > توانایی و مهارت برای انجام کار  اگر علم شما از مهارت عملی‌تان بیش‌تر باشد، از کاری که تولید می‌کنید، راضی نیستید. چند لحظه راجع‌به این موضوع بیندیشید. تمام مواقعی که از کار خود ناراضی بوده‌اید، آگاهی شما از آنچه می‌توانستید بسازید، جلوتر بوده است. این یک تضاد خوب است. بنابراین به دنبال آن خواهید رفت و این ما را به سناریوی دوم می‌رساند. ب) توانایی و مهارت برای انجام کار ≥ آگاهی و علم وقتی مهارت شما برابر یا بیش‌تر از علم‌تان باشد، می‌توانید آنچه را که فکر می‌کنید خوب است، بسازید. این باعث می‌شود شما از کارتان راضی باشید، اما از رشد شما نیز جلوگیری می‌کند، مگر اینکه ابتدا دانش خود را افزایش دهید. رابطه‌ی بین این دو مورد بسیار مهم است. اگر نسبت به یک موضوع دانش لازم را نداشته باشید، قاعدتا توانایی انجام آن را نیز نخواهید داشت.  بیشتر کتاب‌ها، دوره‌ها و ابزارهای یادگیری سنتی، عمدتا بر افزایش مهارت عملی‌ متمرکز هستند. اما موثرترین راه برای پیشرفت، قرار گرفتن در معرض نمونه‌های خوب است. با این کار آگاهی شما افزایش می‌یابد. فرض کنید می‌خواهید یک تیم خوب ایجاد کنید، اگر قبلا تجربه کار کردن در یک تیم خوب را داشته باشید، قاعدتا ساخت یک تیم خوب برایتان راحت‌تر است. پیوستن به یک تیم بزرگ، به غیر از یادگیری نحوه انجام کارها، به شما روش ساختن یک تیم عالی را آموزش می‌دهد. این یعنی یک تیر و دو نشان!   ۲- کم کردن فاصله بین دانش و مهارت «علم»، یعنی دانستن اینکه یک کار خوب چه ویژگی‌هایی دارد. «مهارت» یعنی چگونگی ساختن آن‌.  اما عنصر سومی هم وجود دارد! افراد باتجربه نه تنها می‌دانند چه چیزی خوب است بلکه دقیقا «علت» آن را نیز می‌دانند. آن‌ها دقیقا می‌دانند چه چیزی باعث جلوه‌گری نمونه‌های خوب شده است.  این موضوع از آن چیزی که به نظر می‌رسد با اهمیت‌تر است. شما ممکن است از چندین اپلیکیشن با رابط کاربری عالی استفاده کنید، اما ندانید چه چیز آن‌ را منحصر به فرد ساخته است. این موضوع مشکلی ندارد مگر اینکه بخواهید یک اپلیکیشن همانند آن بسازید. در این جا شکاف بین آگاهی و مهارت به چشم می‌خورد.  چگونه این مرز را از بین ببریم؟ دو راه اصلی وجود دارد که به شما در این امر کمک می‌کند: ۱- دست به کار باشید: ناراضی بودن از پروژه نهایی، استدلال شما را تحریک می‌کند و باعث می‌شود از خود بپرسید «چرا فکر می‌کنم این کار بد است؟». ۲- با دیگران بحث کنید: اگر در مورد خوب بودن یک کار با کسی هم عقیده نیستید، با آشنایی با دیدگاهش، به دلیل آن پی خواهید برد.   ۳- کدام یک مهم‌تر است و نیاز به پرورش دارد؟  چه در مسیر شغلی‌ و چه در پروژه‌ای که می‌خواهید به‌عنوان یک کارآفرین بسازید، از خودتان بپرسید:  چرا برای انجام این کار نسبت به سایر افراد بهتر هستم؟ ویژگی منحصر به فرد من برای رسیدن به هدفم چیست؟ پاسخ این پرسش‌ها در ترکیبی منحصر به فرد از دانش و مهارت کاری نهفته است. مهارت‌های خود را در مورد چیزی که از قبل دانش خوبی درموردش داشته‌اید، رشد دهید و با هم ترکیب کنید.   به عنوان مثال فرض کنید شما نویسنده خوبی هستید (مهارت برای انجام کار) و خبرنامه‌های خوب زیادی می‌خوانید (افزایش دانش). با ترکیب این دو، روزنامه‌نگار موفق‌تری خواهید بود. پیروز باشید.   پریا شمس‌الدین Refactoring